วอน(เธอ)

วอน(เธอ)

เรื่องราวความรักระหว่าง 3 ชาย กับ 1 หญิง ดูผิวเผินอาจจะเหมือนเนื้อหาในมิวสิควิดีโอเพลงหนึ่ง แต่เมื่อถูกกลั่นกรองออกมาเป็นหนังรักที่ชื่อว่า “วอน(เธอ)” กลายเป็นการตีแผ่มุมมองความรักที่แตกต่างกันของบุคคลทั้ง 4 คน ปรากฏว่าถูกถ่ายทอดออกมาได้อย่างลึกซึ่งและตรงจังหวะ กลายเป็นหนังไทยอีกเรื่องที่อาจจะถูกมองข้ามไป

วอน(เธอ) เป็นหนังที่มีคอนเซ็ปต์อยู่บนพื้นฐานของนิยามที่ว่า “เพราะความรักไม่ได้มีแค่ด้านเดียว” เป็นเรื่องราวความรัก 4 เรื่อง 4 มุมมอง แต่เรื่องรักของพวกเขาเป็นเรื่องเดียวกัน นักศึกษาทั้ง 4 คน ประกอบด้วย เดี่ยว, บิว, โอม และ เนเน่ พวกเขาเริ่มต้นชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยพร้อมกัน และต่างก็ได้เริ่มต้นความรู้สึกที่เรียกว่าความรักในรูปแบบของตัวเอง

หนังเป็นผลงานการกำกับหนังเรื่องแรกของ “ชิง-สุโกสินทร์ อัครพัฒน์” ที่ปรับโหมดมาหยิบจับทำหนังรักแทน หลังจากที่เขาสั่งสมประสบการณ์จากการเขียนบทจากแฟรนไชส์หนัง ‘ตีสาม’ ให้ประสบความสำเร็จมาก่อน โดยงานกำกับครั้งแรกของเขาถือว่าค่อนข้างน่าพอใจเลยทีเดียว เห็นได้จากมุมมองการถ่ายทอดและออกแบบมุมภาพต่างๆ ทำออกมาได้ดี

การถ่ายภาพและออกแบบฉากตอนกลางคืนของหนังเรื่องนี้ ได้รับการดีไซน์ออกมาได้น่าหลงใจ ทั้งการจัดแสงสีและย้อมภาพออกมาได้เข้ากับโทนอารมณ์ของหนังเป็นอย่างดี ทำให้เราได้เห็นมุมมองแสงสีของเมืองหลวงในยามค่ำคืนที่น่าประทับใจ ในขณะที่จังหวะจะโทนของหนังก็ยังทำออกมาได้ดี การเล่าเรื่องมีกิมมิคและถ่ายทอดออกมาได้อย่างมีชั้นเชิง

ถึงแม้ว่าภาพรวมของโครงเรื่องและบทหนัง วอน(เธอ) จะไม่ได้มีอะไรแปลกใหม่เลยก็ตาม แต่หนังสามารถจับอารมณ์คนดูเอาไว้ได้อยู่หมัด ครึ่งแรกของหนังอาจจะมีปัญหานิดหน่อย อาจเป็นเพราะคอนเซ็ปต์ที่เล่ามุมมองของแต่ละตัวละคร ทำให้ยังมีขาดๆ เกินๆ และไม่สมเหตุสมผลอยู่บ้าง แต่หนังก็สามารถเติมเต็มและกลมกล่อมได้ดีขึ้นในช่วงครึ่งหลังของหนัง ทำให้ดำเนินเรื่องไปสู่บทสรุปที่เกินความคาดหมาย

ทางฝั่งของการแสดงของนักแสดงนำทั้ง 4 คน ที่ส่วนใหญ่เป็นนักแสดงหน้าใหม่ที่ยังไม่มีประสบการณ์บนจอใหญ่มาก่อน แต่ปรากฏว่าพวกเขาสามารถถ่ายทอดคาแรกเตอร์ออกมาได้ค่อนข้างดีกว่าที่คิดเอาไว้ เริ่มต้นที่ “ฟ้า ษริกา” คนนี้คนไม่ได้พูดอะไร เพราะมีชั่วโมงบินสูงกว่าคนอื่นๆ เสน่ห์ของเธอตราตรึงใจไว้ตลอดทั้งเรื่อง และยังเป็นตัวละครหลักที่คอยแบกรับหนังเอาไว้ด้วย

ในขณะที่ “มีน พีรวิชญ์” การสามารถตีโจทย์แตกในคาแรกเตอร์ที่เขาได้รับอยู่ และถ่ายทอดออกมาได้ค่อนข้างน่าพอใจ เช่นเดียวกับ “เซ้นต์ ศุภพงษ์” ที่ถือว่าเซอร์ไพรส์ไม่เบากับการแสดงของเขา แม้จะเป็นหนังเรื่องแรกในชีวิต แต่ซีนอารมณ์ทำออกมาได้ค่อนข้างดี และ “พีค ภีมพล” ที่ถือว่าสปอตไลท์ส่องมาที่เขาเต็มๆ ในหนังเรื่องนี้ เสน่ห์และออร่าเปล่าประกาย ทั้งยังการแสดงที่เหนือความคาดหมายด้วย

วอน(เธอ) อาจจะไม่ใช่หนังรักที่สมบูรณ์แบบที่สุด แต่หนังก็มีดีได้ด้วยในการนำเสนอและถ่ายทอดเรื่องราว แบบว่าจะมีจุดด้อยอยู่ประปราย แต่การสร้างคาแรกเตอร์ให้ตัวละครของหนังทำได้ดี เห็นได้ชัดว่าเป็นหนังที่สร้างมิติให้กับทุกๆ ตัวละครหลักอย่างเด่นชัด ทุกคาแรกเตอร์ที่ต้นสายปลายเหตุ มีเหตุผล และถูกขยายออกมาเป็นอารมณ์เฉพาะตัวของแต่ละคน

เมื่อมองอีกมุมมองหนึ่งก็พบว่า วอน(เธอ) มีโครงเรื่องอยู่แค่หยิบมือหนึ่ง แต่พิถีพิถันในการตีความและเล่าเรื่องในอีกมุมมอง หากหนังเลือกใช้วิธีเล่าเรื่องธรรมดาทั่วไปก็คาดว่าน่าจะเป็นหนังความยาว 90 นาทีจบได้สบายๆ แต่เมื่อนำมาร้อยเรียงเรื่องราวเป็นมุมมองของตัวละครทั้ง 4 คน พร้อมทั้งขยายโทนความรู้สึกและอารมณ์ของตัวเองด้วย ทำให้หนังที่มีความยาวถึง 2 ชั่วโมง กลายเป็นความเติมเต็มที่กำลังกระชับพอดี

โดยสรุปแล้ว วอน(เธอ) ถือว่าเป็นหนังไทยที่อาจจะถูกประเมินค่าต่ำและคนน่าจะมองข้ามไป เพราะภาพลักษณ์ของหนังที่อาจจะไม่ดึงดูดใจสักเท่าไหร่ ซ้ำยังเต็มไปด้วยนักแสดงใหม่ๆ ที่ยังไม่ใช่ตัวเลือกที่คนดูทั่วไปจะสนใจ แต่ต้องยอมรับว่าเนื้อหาของหนังมีความดีความกว่าที่คิด เพราะทุกคนย่อมเป็นพระเอก-นางเอกในเรื่องของตัวเองเสมอ…คอนเซ็ปต์นี้ถูกใช้มาเป็นประเด็นหลักของหนัง และยังสะท้อนกลับไปถึงคนดูได้ด้วยเช่นกัน

ข้อมูลเกี่ยวกับหนัง วอน(เธอ) Please(Her)
ประเภท: โรแมนติก / ดราม่า
ผู้กำกับ: สุโกสินทร์ อัครพัฒน์
นำแสดงโดย: ฟ้า ษริกา, พีค ภีมพล, เซ้นต์ ศุภพงษ์, มีน พีรวิชญ์
ความยาว: 121 นาที
เข้าฉาย: 24 ธันวาคม 2020

Movie.TrueID METRIC: วอน(เธอ)
ภาพรวม: ⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐✰✰ (8/10)
การเล่าเรื่อง: ⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐✰✰✰ (7/10)
การแสดง: ⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐✰✰ (8/10)
บทภาพยนตร์: ⭐⭐⭐⭐⭐⭐✰✰✰✰ (6/10)

————————————-