Category: รีวิวหนัง

 บักแตงโม มาถึงทิ้งทวนกับโปรแกรมหนังไทย ที่หลังจากลงคิวฉายต่อเนื่องกันแบบสัปดาห์ต่อสัปดาห์ตั้งแต่เดือนมีนาคมที่ผ่านมา “บักแตงโม” ก็จะถือได้ว่าเป็นหนังทิ้งทายกับหนังไทยมาราธอนเซ็ตนี้ ก่อนจะต้องเปิดทางให้กับเหล่าหนังฮอลลิวูดฟอร์มยักษ์ได้มีซีนกัน และนี่คือหนังตลกสไตล์ไทยพื้นบ้านที่คอหนังแนวนี้คุ้นเคยกันดี กับลายเส้นเด่นชัดจาก พระนครฟิลม์ ที่สำคัญเรื่องนี้ยังเป็นการผลงานการแสดงชิ้นสุดท้ายของ 2 ดาวตลกผู้ล่วงลับที่ทิ้งทวนเอาไว้อีกด้วย บักแตงโม เป็นเรื่องราวของ “โทนี่” ทายาทมหาเศรษฐี หนุ่มนักเรียนนอกที่ต้องมาดูแลธุรกิจของพ่อ ซึ่งตอนนี้มี “ลุงอำนาจ” ดูแลธุรกิจแทนพ่อและหวังจะฮุบสมบัติ แต่โชคชะตาเล่นตลกทำให้โทนี่โดนตามฆ่าจนเขาต้องหนีตายแบบไม่คิดชีวิต โทนี่หลบการตามล่าโดยปลอมเป็น “บักแตงโม” ลูกจ้างในร้านอาหารของ “แม่ดาว” ซึ่งมี “เดือน” ลูกสาวสุดรักสุดหวง โทนี่หลงรักเดือนทันทีที่ได้เห็น แต่ความรักของบักแตงโมก็ดูจะไม่ง่าย เพราะไม่ได้มีแค่แม่ดาวว่าที่แม่ยายที่แสนโหดเป็นอุปสรรคใหญ่ แต่ยังมีศัตรูหัวใจของโทนี่…

จัดเป็นหนังแอ็กชัน ผจญภัย บวกไซไฟที่ทำออกมาได้โอเคเลยครับ แม้ตัวหนังอาจจะไม่ถึงกับสุดยอดไปเสียทั้งหมด แต่ถ้าว่ากันโดยรวมล่ะก็ หนังจัดว่าตอบโจทย์ได้ทั้งความบันเทิงและยังมีพล็อตเชิงดราม่าผสมลงมาในระดับที่น่าพอใจทีเดียว ถ้าให้นิยาม นี่ก็คือการเอา Guardians of the Galaxy มาเจอกับ Rogue One แล้วบวกด้วย Elysium เข้าไป เรื่องราวเล่าถึงอนาคตที่โลกของเราสภาวะอากาศไม่เหมาะแก่การอยู่อาศัย คนที่มีเงินก็อพยพไปอยู่ในเมืองกลางอวกาศที่ดีทั้งอากาศและสภาพแวดล้อม ส่วนคนที่ไม่มีเงินก็ต้องกระเสือกกระสนทนอยู่กันไป ตัวเอกของเราก็คือกลุ่มคนไร้สังกัดที่ต้องคอยเก็บเศษขยะเลี้ยงชีพ แต่ทีนี้อยู่มาวันหนึ่งพวกเขาเจอแจ็คพ็อตคือไปเจอตัวหุ่นยนต์เด็กที่คนทั้งโลกกำลังตามหากัน และถ้าเอาหุ่นเด็กคนนี้ไปแลกรางวัลนำจับล่ะก็จะได้เงินอย่างมหาศาลเลยล่ะ แต่ก็ตามสูตรน่ะครับ การจะเอาตัวเด็กไปแลกนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายๆ อุปสรรคน่ะมีเพียบ แล้วมิหนำซ้ำเด็กยังน่ารักน่าหยิกเหลือขนาดจนพวกเขาเองก็เริ่มจะลังเลใจว่าจะเอาเด็กไปแลกเงินรางวัลดีไหม นี่ยังไม่รวมเรื่องน่าสงสัยเกี่ยวกับเด็กคนนี้อีกนะ ทีนี้เรื่องจะไปลงเอยอย่างไร คำตอบก็รออยู่ในหนังครับ อย่างแรกที่ถือว่าน่าประทับใจเลยคืองานเทคนิคพิเศษครับ CG จัดว่าเนียน ส่วนฉากในยานต่างๆ ก็ถือว่าได้อารมณ์หนังไซไฟตะลุยอวกาศแบบกำลังเหมาะ…

 BLACKLIGHT – โคตรระห่ำล้างบางนรก— 2.6/10 —หนังแอ็คชัน ที่ไม่แอ็คชันเท่าไหร่บทเดิม ๆ สร้างความสนุกในแง่ไหนไม่ได้เลย Blacklight บอกเล่าเรื่องราวของสายลับที่ทำงานให้กับ FBI อย่างลับ ๆ แต่เจ้าตัวเริ่มอายุมากขึ้น และอยากใช้เวลากับลูกและหลานสาว เขาจึงอยากจะวางมือ แต่มันไม่ง่ายแบบนั้น เมื่อหัวหน้า FBI ไม่ยอมให้เขาวางมือ แถมยังจับครอบครัวเขาเป็นตัวประกัน (โดนลักพาตัวอีกแล้ว) แถมเขายังล่วงรู้ถึงความลับอันดำมืดขององค์กรอีกด้วย ไม่ต้องดูตัวอย่าง ไม่ต้องอ่านเนื้อเรื่อง เห็นแค่ปกหนังกับนักแสดงนำอย่าง Liam Neeson ก็คงจะเดากันได้แทบจะทันทีเลยว่านี่คือหนังแอ็คชัน(อีกแล้ว) แต่ปัญหาคือมันไม่ได้แอ็คชันเยอะเหมือนหนังก่อนหน้านี้ของเฮียแกแล้วน่ะสิ ด้วยอายุและสังขารที่จะมาวิ่งไล่เตะต่อยตัวร้ายไม่ค่อยจะไหวเท่าไหร่…

สำหรับผมการดู The Pirates: The Last Royal Treasure มันได้อารมณ์ 2 in 1 ครับ นั่นคือ ครึ่งแรกออกแนวเรื่อยๆ ครั้นพอถึงครึ่งหลังค่อยรู้สึกว่าสนุกพอได้แฮะ เลยคิดแบบขำๆ ครับ ว่าการดูหนังสักเรื่องแล้วได้อารมณ์ 2 ห้วงในเรื่องเดียวนี่ ก็น่าจะถือเป็นความคุ้มแบบแปลกๆ ได้เหมือนกัน (555) เนื้อเรื่องเล่าง่ายครับ โจรสลัดก๊กหนึ่งเดินทางตามหาสมบัติล้ำค่ามหาศาลที่ถูกซ่อนไว้ที่ใดที่หนึ่งกลางมหาสมุทร แล้วก็แน่นอนว่าไม่ได้มีแค่พวกเขาที่ตามหา มันต้องมีคู่แข่งปรากฏตัวมาเพื่อเพิ่มความเข้มข้น ยอมรับว่าครึ่งแรกรู้สึกเรื่อยๆ ครับ โทนเรื่องออกแนวตลกเบาสมอง ตัวละครมีต๊องบ้างก็พอรับได้ แต่สารภาพจากใจว่ารำคาญอูมูชิ…

ตอนแรกๆ ก็แอบหวังไว้เหมือนกันนะครับ เพราะผู้สร้างเขาประกาศเลยว่านี่จะเป็นหนังซูเปอร์ฮีโร่แนวใหม่ มาพร้อมความสยองสายดาร์ค แต่พอหนังเลื่อนแล้วเลื่อนเล่า (ไหนค่าย Fox ยังไปอยู่ใต้ร่มเงาของ Disney อีก) ก็เริ่มเห็นแววครับว่าสงสัยความน่ากลัวของหนังน่าจะไม่มากเท่าที่คาดไว้ พอได้ดูก็ตามนั้นครับ แนวทางของหนังว่าตามจริงไม่ได้ใหม่อะไรขนาดนั้น ดูแล้วให้นึกถึง Morgan (ที่น้อง Anya Taylor-Joy แสดงเหมือนกัน) ที่มีฉากหลังเป็นเหมือนห้องทดลองที่กำลังปฏิบัติการอะไรบางอย่างอยู่ บวกกับหนังว่าด้วย “เด็กๆ กลุ่มหนึ่งถูกเกณฑ์มารวมกันเพื่อเรียนรู้พลังของตัวเอง และสถานที่ที่พวกเขามาอยู่รวมกันนั้นก็มีลับลมคมในหรือไม่ก็มีการผจญภัยรออยู่” ซึ่งนี่ก็เป็นสูตรพิมพ์นิยมของนิยายวัยรุ่นในทศวรรษที่ผ่านๆ มา (Harry Potter, Divergent, Percy Jackson เป็นอาทิ) ซึ่งพลังของเด็กๆ ก็จะต่างกันไปแล้วแต่พล็อตจะกำหนดครับ และสำหรับเรื่องนี้พลังที่ว่าก็คือพลังของมิวแทนท์นั่นเอง…

หนังตลกผสมโรแมนติกของบ้านเราที่ถือว่าดูเพลินกว่าที่คิดครับ เรื่องของพรอน (เมลดา สุศรี) สาวน้อยจอมบ้าจี้ที่จำเป็นต้องเดินทางไปร่วมงานแต่งงานของพี่สาว (แอริน ยุกตะทัต) ที่ลอนดอน แต่แค่วันแรกที่ไปก็่ก่อเรื่องป่วน เพราะเธอนั้นกลัวการพูดภาษาอังกฤษแบบสุดๆ จนพี่สาวต้องสั่งให้เธอไปเรียนภาษาอังกฤษเพิ่ม ที่นั่นเธอได้เจอกับโบ้ (ณัฏฐพงษ์ ชาติพงศ์) ช่างซ่อมรถจากเมืองไทยที่ตั้งใจเดินทางไปลอนดอนเพื่อดูแลคนรัก และจู๊ด (ณัฐสิทธิ์ โกฏิมนัสวนิชย์) ที่ตั้งใจไปลอนดอนตามคำท้าของเพื่อน ซึ่งสิ่งที่พวกเขาทั้ง 3 มีเหมือนกันก็คือ พูดอังกฤษไม่เป็น เวลาจะพูดทีก็เหงื่อแตกลนลานจนไม่เป็นอันทำอะไร เรื่องคร่าวๆ ก็ประมาณนี้ครับ ชาวไทย 3 คนที่ไม่เก่งภาษาแต่ต้องไปผจญภัยกันในอังกฤษ และแต่ละคนก็มีปมของตัวเอง…

ตำนานเจ้าหญิงคางุยะหรือเจ้าหญิงกระบอกไม้ไผ่นั้นเป็นอะไรที่ได้ยินมานานตั้งแต่เด็กๆ ครับ พูดได้ว่าแม้จะเป็นตำนานญี่ปุ่นแต่คนรุ่นผมน่าจะคุ้นเคยกันบ้างไม่มากก็น้อย ถ้าจำไม่ผิดผมรู้จักเรื่องนี้หนแรกจากรายการเล่านิทานของญี่ปุ่นทางช่อง 11 ครับ จำได้ว่าสมัยก่อนจะมีรายการเอานิทานหุ่นมาเล่า ฉายทางช่อง 11 ซึ่งเล่าได้ประทับใจดีครับ เรื่องไหนถ้าซึ้งก็จะทำเอาเราซึ้งจนซึมทีเดียว พอมานึกตอนนี้ก็อดทึ่งไม่ได้เหมือนกัน (เพราะความซึ้งเนี่ย หนังจริงๆ บางเรื่องยังทำไม่ได้น่ะครับ แต่นี่เป็นนิทานหุ่นเชิด แต่กลับทำได้สำเร็จ) อย่างอีกเรื่องหนึ่งที่จำได้คือหนูน้อยไม้ขีดไฟ ผมจำความรู้สึกตัวเองได้เลยว่าผมอินนะ เป็นครั้งแรกที่จำได้เลยมั้งที่ฟังนิทานแล้วเราอินเศร้าได้ขนาดนี้ เพราะทั้งการเล่า ทั้งจังหวะมันสวยงาม และทำให้เราเห็นใจหนูน้อยไม้ขีดไฟแบบมากมายจริงๆ… นึกถึงทุกวันนี้ ผมก็ยังอินอยู่นะ ก็ทำให้คิดเหมือนกันครับว่าแม้ทุกวันนี้เทคโนโลยีอะไรๆ จะก้าวไปไกล แม้เราจะทำ CG ได้ไกลเคียงคนจริงๆ…

ผมรู้จัก Chadwick Boseman เป็นครั้งแรก จากหนังเรื่องนี้ครับ บอกตามตรงว่าตอนแรกนั้น ผมดูหนังเรื่องนี้ด้วยเหตุผล 2 ประการ – ประการแรกคือเพราะหนังมี Harrison Ford และประการที่ 2 คือหนังเขียนบทและกำกับโดย Brian Helgeland ที่ผมประทับใจเขามากๆ จาก L.A. Confidential ตอนนั้นผมไม่รู้เลยว่า Chadwick Boseman คือใคร ครั้นพอได้ดูจนจบ ก็พูดได้เต็มปากเลยครับว่า นี่เป็นหนังดีที่น่าดู และเหตุผลหลักๆ ที่ทำให้ผมชอบหนังเรื่องนี้ ก็เพราะชายชื่อ Chadwick Boseman นี่แหละ 42 สร้างจากเรื่องจริงของแจ็คกี้ โรบินสัน (Boseman) ชายผิวดำคนแรกที่ได้ร่วมแข่งกีฬาเบสบอลในเมเจอร์ลีค (ในศตวรรษที่ 20)…

ผมไม่สามารถจะรับประกันได้ว่าทุกท่านจะชอบหนังเรื่องนี้หรือไม่น่ะนะครับ แต่บอกได้อย่างหนึ่งว่า ผมสนุกกับหนังเรื่องนี้พอสมควรทีเดียว มันคือหนังโรแมนติกสูตรสำเร็จที่ดูได้แบบง่ายๆ เพลินๆ ครับ ซึ่งผมโหยหาหนังแนวนี้นะ ถ้าเป็นสมัยก่อนยุค 80 – 90 เนี่ยเราจะสามารถหาหนังแบบนี้ได้ไม่ยาก มีมาแทบทุกเดือน แต่หลายสิบปีที่ผ่านมา มีหนังแบบนี้น้อยมาก ยิ่งเรื่องที่ได้เข้าโรงนี่แทบจะนับเรื่องได้เลยครับ จนผมเองก็ต้องมาพึ่งพาหาหนังแนวนี้ดูจาก Hallmark และระยะหลังๆ ก็ได้ Netflix มาเป็นอีกแหล่งหนึ่ง เรื่องราวว่าด้วยทนายสาว ซูซาน วิเทเกอร์ (Rachael Leigh Cook) ที่รับว่าความให้กับนิค อีแวนส์…

Daredevil ปี 3 ออกฉายในปี 2018 แต่กว่าผมจะได้ฤกษ์เปิดดูก็ปาเข้าไปตอนปลายปี 2021 แล้วครับ ถ้าถามว่าเพราะอะไร? ก็พอจะนึกคำตอบได้ว่า ในตอนนั้น (ช่วงปี 2018) ผมเริ่มรู้สึกล้ากับซีรี่ส์ซูเปอร์ฮีโร่ทั้งหลายแหล่ครับ เพราะมันมีออกมาเยอะเหลือเกิน ทั้งของ Marvel และ DC จนผมตามดูไม่ทัน คือถ้ามาเป็นหนังความยาวสองชั่วโมงแล้วดูน่ะมันพอไหวครับ แต่นี่มีเพียบไปหมด จนผมล้าและละความพยายาม เลิกดูซีรี่ส์ซูเปอร์ฮีโร่ไปหลายปี จนมาระยะนี้ผมถึงกลับมาดูซีรี่ส์ซูเปอร์ฮีโร่ของ Marvel ที่ฉายลง Disney Plus ซึ่งจำนวนตอนไม่เยอะเกินไป พอดูได้แบบเรื่อยๆ…