นี่คือภาคต่อที่เล่าถึงเรื่องใหม่และตัวละครใหม่ครับ ตัวเอกคราวนี้เป็นดาโกต้า โรส (Haley Ramm) คาวเกิร์ลสาววัย 17 ปีที่รู้ว่าตัวเธอเก็บเด็กที่ถูกรับมาเลี้ยง และเธอกำลังอยู่ในช่วงสับสนตามประสาวัยรุ่นครับ
เมื่อถึงจุดหนึ่งเธอเลยพยายามตามหาบุพการีที่แท้จริง ด้วยความหวังว่าจะได้มีครอบครัวที่สมบูรณ์ แต่เราๆ ท่านๆ ก็คงเดากันได้น่ะนะครับ ตามสไตล์หนังแนวนี้ว่าถึงที่สุดแล้ว เธอก็จะค้นพบตัวเองพร้อมด้วยค้นพบว่าจริงๆ แล้วครอบครัวที่เลี้ยงเธอมานั่นแหละคือนิยามครอบครัวที่จริงแท้สำหรับเธอ
ว่ากันตรงๆ คือภาคก่อนกลมกล่อมกว่าครับ คือจริงๆ ภาคแรกอาจจะไม่ได้ดีมาก แต่ก็ถือว่าโอเคตามมาตรฐานของหนังแนวนี้ ดูแล้วมีความรู้สึกดีๆ และรอยยิ้มเป็นของแถม ส่วนภาคนี้ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ดีครับ ถือว่าดูได้เรื่อยๆ เช่นกัน เพียงแต่ในแง่เนื้อหาแล้วความเข้มข้นจะไม่มากเท่าไร
และจะมีบางช่วงบางจังหวะที่หนังออกแนวอืดช้า ซึ่งในภาคแรกจะไม่ค่อยมีช่วงอืดเท่าไร เพราะมันจะมีพล็อตหลักพล็อตรองผลัดกันนำเสนอ เดี๋ยวเรื่องตัวละครนั้นเดี๋ยวเรื่องตัวละครนี้ ทำให้มีอะไรให้เราติดตามอยู่ตลอด แต่ภาคนี้เหมือนพล็อตหลักๆ จะมีเพียงเรื่องการหาแม่ของดาโกต้าน่ะครับ ซึ่งพอเธอเจอแล้วและได้สัมผัสกับตัวตนของแม่แล้ว หนังก็เหมือนจะเรื่อยๆ ทั้งที่จริงๆ มันยังมีอีกหลายประเด็นที่น่าเล่น เช่นเรื่องความรับผิดชอบของดาโกต้า หรือเรื่องการฝึกฝน ซึ่งหนังเล่าสิ่งเหล่านี้ไปแบบเรื่อยๆ ไม่ค่อยมีพลังเท่าไรครับ ทำให้ตัวหนังค่อนข้างจะอ่อนความน่าสนใจลงพอสมควร
ภาคนี้ได้ดาราอย่าง Keith Carradine มาแสดงด้วยครับ รายนี้จริงๆ ก็มีฝีมือแสดงได้มากกว่าที่หนังเปิดโอกาสเหมือนกัน ก็แอบเสียดายหน่อยๆ ครับและยังมี Emily Bett Rickards จากซีรี่ส์ Arrow มาร่วมปรากฏตัวด้วยแป๊บหนึ่งครับ
นอกจากนี้ยังมี Leslie-Anne Panaligan เจ้าของบทเมดิสันจากภาคแรกก็กลับมาร่วมแสดงในภาคนี้ ซึ่งจะถือว่าเธอเป็นจุดเชื่อมของ 2 ภาคก็คงได้ครับ
ภาคนี้ยังคงกำกับโดย Timothy Armstrong จากภาคแรก ซึ่งรสชาติของหนังก็อย่างที่บอกครับว่าเรื่อยๆ ไม่เด่นเป็นพิเศษ แต่ถ้าจะดูแบบเพลินๆ ในฐานะหนังครอบครัวล่ะก็ได้ครับ ขอเพียงลดความคาดหวังลงสักหน่อย เพราะหนังภาคแรกโอเคกว่าจริงๆ ครับ
เกือบสองดาวครับ
(5.5/10)