DECIBEL – ลั่นระเบิดเมือง
— 6.6/10 —
หนังวินาศกรรม ที่มีทั้งความดราม่าและตลก
เนื้อเรื่องน่าติดตาม นักแสดงเอาอยู่ แต่น่าลุ้นระทึกได้มากกว่านี้
Decibel – ลั่นระเบิดเมือง บอกเล่าเรื่องราวของอดีตหัวหน้านาวิกโยธินของกองทัพเรือเกาหลีได้รับสายโทรศัพท์ปริศนาขู่วางระเบิด โดยใช้ระเบิดที่สั่งการด้วยเสียง เมื่อเสียงดังเกินกำหนดเวลามันจะลดลงครึ่งนึง นอกจากจะเป็นภัยต่อคนทั่วไปแล้ว แต่เหตุการณ์ครั้งนี้ยังเกี่ยวข้องกับอดีตที่ผ่านมาของเขาด้วย
หากใครไม่ซีเรียสเรื่องการเปิดเผยตัวคนร้าย ก็สามารถดูตัวอย่างได้เลย เพราะตัวอย่างได้สปอยล์ไว้แล้วว่าคนร้ายที่แท้จริงคือใคร แต่เอาเข้าจริง ๆ ต่อให้รู้ตัวคนร้ายมันก็ไม่ได้ส่งผลกับเรื่องราวขนาดนั้น และต่อให้ไม่รู้ก็เดาได้ไม่ยากว่าผู้เกี่ยวข้องกับเหตุระเบิดครั้งนี้คือใคร เพราะความน่าติดตามของเรื่องนี้ไม่ใช่การตามหาตัวคนร้าย มันคือการลุ้นเรื่องระเบิดกับเรื่องราวว่าแท้จริงแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
เราจะมาพูดถึงความระทึกของเรื่องนี้ก่อน แน่นอนว่ามันจะมีสถานการณ์บีบคั้นเกี่ยวกับระเบิดและเวลา มันก็มีความรู้สึกระทึก ตื่นเต้น ลุ้นอยู่บ้าง แต่มันไม่ได้ตรึงเครียดหรือกดดันขนาดนั้น ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน คือมันไม่รู้สึกว่ามันจะตาย อีกทั้งการกระทำของพระเอกตั้งแต่ต้นจนจบ ทำให้เราสงสัยตลอดว่า พระเอกมันจะกู้ระเบิดยังไงฟะ…พอรู้ว่ามันไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านนี้ เลยคิดว่าไม่ว่ายังไงเจอระเบิดแบบไหนมันก็ต้องรอด ความลุ้นความตื่นเต้นมันเลยหายไป มีเพียงฉากเดียวที่ภรรยาพระเอกกู้ระเบิด ที่พอจะทำให้ลุ้นได้อยู่บ้าง นอกเหนือจากนั้นก็อยู่ในระดับกลาง ๆ
อีกทั้งตัวหนังยังมีความดราม่าแบบสุด ๆ ยิ่งในช่วงท้ายนี่เรียกได้ว่าเป็นช่วงขยี้เฉลยเรื่องราว และทำได้ถึงมาก คือมันทำฉากนี้มาเพื่อตั้งใจมาขยี้แบบมาก ๆ มันก็ดราม่าสะเทือนใจ ไม่ถึงกับร้องไห้ฟูมฟาย แต่มันสะเทือนอารมร์ แต่คนข้างหลังผมนี่ร้องไห้ฟูมฟามแบบน้ำมูกน้ำตาไหลเลยทีเดียว โดยส่วนตัวผมมองว่าถ้าไม่เอาซีนนี้ยัดไปตูมเดียวตอนท้ายมันจะส่งผลทางอารมณ์มากกว่านี้ แบบใส่ไว้ระหว่างทาง ทีละนิดทีละหน่อย มันจะได้รับรู้ถึงสภาวะจิตใจของตัวละครเอก อีกทั้งในช่วงท้ายยังหาทางลงง่ายเกินไป บทสรุปมันหาทางออกง่ายไปเสียด้วย
นอกเหนือจากนั้น เพื่อไม่ให้สถานการณ์ในหนังมันจริงจังเกินไป หนังก็ได้เสริมตัวละครหนึ่งมา เพื่อเอามาเรียกเสียงฮาโดยเฉพาะ จริงอยู่ที่หลายฉากมันก็ฮาและทำได้ดี แต่ส่วนตัวมองว่าไม่จำเป็น และขัดอารมณ์กับเรื่องราวพอสมควร แบบสถานการณ์มันกำลังตึง ๆ เลย พอมีตัวนี้มากลับกลายเป็นทำให้อารมณ์เปลี่ยนไปแบบแปลก ๆ
นักแสดงต้องบอกว่าทำได้ดีเลยทีเดียว ทั้ง คิมแรวอน และ อี จง-ซ็อก ถึงแม้เราจะไม่ค่อยได้เห็นการแสดงของรายหลังมากนัก แต่ออกมาทีก็สมกับคาแรคเตอร์ที่ได้รับ รวมถึงนักแสดงอื่น ๆ ที่เล่นซีนอารมณ์กันได้เฉียบขาดมาก เล่นได้ถึงจริง ๆ
ส่วนงานด้านภาพ ยังมีบางจุดที่ CG ไม่เนียน เช่นพวกฉากระเบิดต่าง ๆ เป็นต้น
สรุปแล้ว Decibel – ระเบิดลั่นเมือง เป็นหนังที่หลากอารมณ์ ทั้งตื่นเต้น ระทึก ตลก ดราม่า นอกจากความดราม่าที่ขยี้สุด ๆ ด้านอื่น ๆ มันยังไม่สุดเท่าไหร่ ในด้านความระทึกตื่นเต้นความกดดันกับการแก้ปัญหาเรื่องระเบิดมันยังน้อยไป ส่วนความตลกจัดว่าเป็นสิ่งที่ใส่ให้มามีสีสันและส่วนตัวมองว่าไม่จำเป็นก็ได้ มันขัดอารมณ์กับเรื่องราวที่กำลังไหลลื่นเกินไป ถึงกระนั้นในภาพรวมมันยังคงเป็นหนังที่ค่อนข้างน่าติดตามในระดับนึง