Don’t Breathe 2 – ลมหายใจสั่งตาย
— 6/10 —
โหดขึ้นจริง แต่ระทึกน้อยลง
ภาคแรกตื่นเต้นจนลืมหายใจ
ภาคนี้หายใจจนลืมตื่นเต้น
Don’t Breathe เป็นหนังเรื่องนึงที่โดยส่วนตัวผมไม่คิดว่ามันจะมีภาคต่อ และคิดไว้ว่าถ้าทำภาคต่อออกมามันต้องเป็นการพยายามสร้างเอาใจแฟน มันต้องดร็อปอะไรหลาย ๆ อย่างแน่เลย ซึ่งไม่รู้ว่าแผนงานสร้างเป็นยังไง แต่อะไรหลาย ๆ อย่างดร็อปจริง
Don’t Breathe 2 เป็นเรื่องราวที่บอกเล่าเกี่ยวกับคุณลุงตาบอดที่ในคราวนี้เขาได้เลี้ยงเด็กสาวคนหนึ่งจนเปรียบเสมือนลูกสาว แต่แล้ววันหนึ่งก็มีกลุ่มคนมาพยายามลักพาตัวเด็กสาวคนนั้น ทำให้ลุงตาบอดต้องไปเล่นงานพวกมันถึงที่เพื่อทวงตัวเด็กสาวคืน
ความสุดยอดในภาคแรกคือความรู้สึกการกดดัน ความระทึกที่ตัวละครลุงตาบอดได้สร้างเอาไว้ให้เหล่าโจรที่บุกเข้าบ้านของเขา บวกกับเพลงประกอบที่ทำให้หัวใจเราเต้นตุ๊บ ๆ และต้องถึงกับกลั้นหายใจตาม โรงทั้งโรงเงียบสนิท เรียกได้ว่าตื่นเต้นจนลืมหายใจตามชื่อเรื่อง Don’t Breathe เลยทีเดียว แต่ในภาคนี้ความดีงามทั้งหมดที่เคยมีในภาคแรกกลับหายไปกว่า 95% จังหวะลุ้นจังหวะระทึก ความตื่นเต้น การเล่นกับการหายใจ หรือแม้กระทั่งดนตรีประกอบก็ลดระดับลงมาอย่างน่าใจหาย ภายนี้หายใจเพลินจนลืมตื่นเต้นไปเลย
สิ่งที่เพิ่มขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดในภาคนี้คือความโหด ฉากโหด ๆ ที่แบบเลือดเป็นเลือด แหวะเป็นแหวะ แต่ก็เท่านั้น ถึงโหดขึ้นมากแค่ไหน ความระทึกบิ้วอารมณ์ไม่ได้ก็เท่านั้นอยู่ดี
เนื้อเรื่องก็ไม่ได้น่าสนใจสักเท่าไหร่ บางอย่างเขียนมาแบบ อิหยังวะ (อุทานแบบนี้หลายรอบหลายฉากมาก) และก็คลี่คลายง่าย หาทางออกง่าย ไม่ได้มีไรน่าติดตามเท่าไหร่ ความน่าติดตามเดียวคือลุงตาบอดจะจัดการกับคนอื่นยังไง แต่ไอ้การจัดการมันก็ไม่ได้มีอะไรเจ๋งเหมือนภาคแรกเลยแม้แต่น้อย
นักแสดงแต่ละคนก็…ไม่ได้มีเสน่ห์น่าดึงดูดเลย เล่นกันแบบไม่ธรรมชาติกันเลย ทั้งชุดเลยโดยเฉพาะแก๊งที่มาจับเด็กนี่หนักเลย หรือหนูน้อย Madelyn Grace ที่รับบทที่ลุงตาบอดเอามาเลี้ยงก็แสดงไม่ได้น่าเอาใจช่วยสักเท่าไหร่ หรือแม้กระทั่ง Stephen Lang ในบทลุงตาบอดก็อยู่ในระดับมาตรฐาน ไม่ได้มีอะไรโดดเด่นเช่นกัน
สรุปแล้ว Don’t Breathe 2 ก็จัดไปอยู่หมวดหนังภาคต่อที่น่าผิดหวังอย่างไม่ต้องสงสัยเลย (อารมณ์เดียวกับ Quiet Place 2 เลย) นอกจากงานภาพ ฉากโหดที่ทำออกมาได้ดี ที่เหลือก็น่าผิดหวังจริง ๆ
ปล. มีฉาก Post-Credit 1 ฉาก