Show Me the Way to the Station – ที่ตรงนั้นฉันจะรอเธอ
— 6/10 —
เรื่องราวของเด็กผู้หญิง หมา และชายแก่
ที่รับรู้ถึงความ “น่ารัก” มากกว่าความ “ซึ้ง”
วัตถุดิบพร้อมเสียน้ำตา…แต่ทำได้แค่เสียน้ำตาจากการ “หาว”
Show Me the Way to the Station – ที่ตรงนั้นฉันจะรอเธอ เป็นเรื่องราวของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกเพื่อนรังเกียจ จนเธอได้พบกับหมาตัวหนึ่งที่ชื่อว่า ลู และนั่นเปลี่ยนโลกของเธอไปตลอดกาล แต่แล้ววันหนึ่งหมาของเธอก็หายไป เธอจึงออกตามหาในทุกๆ ที่ที่เธอเคยไปกับมัน จนมันนำเธอไปพบกับชายแก่คนหนึ่งที่ได้สูญเสียลูกชายไป และรอการกลับมาของเขาอยู่เสมอ นั่นคือจุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ของทั้งสอง กับการออกตามหาและรอคอยในปาฏิหาริย์
วัตถุดิบในเรื่องนี้คือเครื่องมือเรียกน้ำตาชั้นดี ทั้งเด็กผู้หญิง หมา และชายแก่ แต่หนังกลับทำแบบนั้นไม่ได้ น้ำตาเดียวที่เราเสียให้หนังเรื่องนี้คือการหาว…
หนังดำเนินเรื่องช้าแบบช้ามาก บางฉากนี่แช่กล้องไว้นานเกินความจำเป็นมากๆ มันเลยจุดที่เราจะอินกับช่วงเวลาตรงนั้นไปแล้วด้วยซ้ำ แทนที่ทั้งหมดทั้งมวลจะทำให้ซึ้งจนเรียกน้ำตาออกมาได้ มันกลับกลายเป็นว่าเราได้รับถึงความน่ารักเสียมากกว่า น่ารักจากความสัมพันธ์ของเด็กผู้หญิงกับหมา น่ารักกับความสัมพันธ์ของเด็กกับชายแก่
ซึ่งหนังพยายามอย่างมากในการเล่าให้เห็นว่าเด็กผู้หญิงกับหมาเนี่ยรักกันมากแค่ไหน ผูกพันกันยังไง ซึ่งแน่นอนว่าพาร์ทนี้มันเต็มไปด้วยความน่ารัก ทั้งตัวเด็กเองและตัวหมาด้วย เอาจริงๆ น่ารักมากด้วยซ้ำ ดูแล้วโคตรคิดถึงหมาที่บ้านที่เสียไปแล้วชะมัด T^T แต่เอาจริงๆ เรื่องราวความสัมพันธ์ของทั้งคู่มัน “เยอะไป” จากในตัวอย่างเราจะเห็นได้ว่าเด็กผู้หญิงคนนี้ถูกเพื่อนในโรงเรียนรังเกียจ ซึ่งเอาเข้าจริงๆ ในหนังก็มีฉากแค่นั้นแหละ 1-2 ฉาก ไม่เกินนี้ หนังรีบเล่าช่วงที่เด็กโดนบูลลี่ไปเร็วมาก จนเรายังไม่ทันได้อินกับพาร์ทนั้นเลย ยังไม่ทันได้รับรู้ถึงความรู้สึกตัวละครตัวนั้นสักเท่าไหร่เลย
อีกหลายส่วนที่ทำให้เราไม่อินและสงสัยเข้าไปใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นจุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ของเด็กผู้หญิงกับชายแก่ เรื่องราวของชายแก่กับลูก รวมถึงคุณตาของเด็กผู้หญิงที่โผล่มาแป๊บๆ เหมือนจะมีอะไร แต่หนังก็ไม่ได้เล่าอะไรสักเท่าไหร่เลย มันเลยยิ่งทำให้เราไม่อินอะไรเลยทั้งเรื่องนอกจากความสัมพันธ์ระหว่างเด็กผู้หญิงกับหมา และความน่ารักของความสัมพันธ์นั้นเท่านั้น
หนังยังมีตอนจบที่รู้สึกเอ๊ะหนักมากเช่นกัน คือแบบ ห๊ะ? เอางี้เลยหรอ? และยิ่งตัวละครในช่วงท้ายๆ ในฉากสรุปที่โผล่มามีตัวละครที่ไม่เคยโผล่มาทั้งเรื่องโผล่มาเฉย งงมาก ถ่ายให้ดูทำไม ไม่เข้าใจถึงการมีอยู่ของตัวละครเหล่านั้นจริงๆ แถมยังสรุปจบได้แบบ…เอ๊อะ ง่ายงั้นเชียว
คือเอาจริงๆ สิ่งที่พยุงหนังและแบกหนังเอาไว้ทั้งเรื่องคือการแสดงของเด็กผู้หญิงกับหมา โดยเฉพาะตัวเด็กที่คอยทำให้เรายิ้มกับความน่ารัก น่าเอ็นดูมากถึงมากที่สุด ยิ่งการแสดงของเธอนี่ไร้ที่ติจริงๆ ไม่คิดว่าเด็กผู้หญิงตัวแค่นี้อายุแค่นี้จะเล่นได้ดีขนาดนี้ ไม่ว่าจะพาร์ทแฮปปี้หรือพาร์ทดราม่าหนักๆ ก็ตาม เธอแสดงออกทางสีหน้าชัดมากจริงๆ
สรุปแล้ว Show Me the Way to the Station – ที่ตรงนั้นฉันจะรอเธอ เป็นหนังที่ถ่ายทอดความสัมพันธ์ของทั้งคนและหมา คนและคน พูดถึงเรื่องการยอมรับ ความเข้าใจ การสูญเสีย การ Move On แต่ทั้งหมดทั้งมวลนั้นที่เราอินที่สุดคือความสัมพันธ์และความน่ารักของเด็กผู้หญิงกับหมาเท่านั้น นอกเหนือจากนั้นหนังไม่ทำงานกับเราจริงๆ