ร้านของเก่า The Antique Shop

ร้านของเก่า The Antique Shop

หลังจากที่เมื่อไม่กี่สัปดาห์ก่อนหน้านี้ ทำเราหลอนสะพรึงไปกับหนังสยองขวัญที่ถ่ายทอดตำนานออกมาเป็นเรื่องสั้นแบบซอยยับ ๆ ที่ไม่สามารถเขย่าต่อมความกลัวได้สักเท่าไหร่ มาคราวนี้ถึงตาของหนังที่ร่วมสร้างระหว่างไทยกับสิงคโปร์ อย่าง “ร้านของเก่า The Antique Shop” เป็นการผสมผสานเรื่องสยองออกมาเป็น 3 เรื่องเล่าย่อย ๆ ในหนังเรื่องนี้เดียว พร้อมกับงานโปรดักชั่นและทีมงานที่มีความเป็นสากล เพราะใช้นักแสดงนำหลัก ๆ มาจาก 4 ชาติเลยทีเดียว

ร้านของเก่า The Antique Shop เป็นการถ่ายทอดเรื่องหลอนที่มักจะซ่อนเอาไว้อยู่กับสิ่งของต่าง ๆ ในร้านของเก่าแห่งหนึ่ง แอนดี้ หนุ่มชาวสิงคโปร์ได้แวะเข้าร้านนี้มาก่อนที่จะเดินทางกลับประเทศ และหญิงลึกลับเจ้าของร้านก็ได้ชวนเขาพูดคุยกับเรื่องเล่าขานที่อยู่ในสิ่งของแต่ละอยากที่เขาเลือกขึ้นมา หนังเรื่องนี้แบ่งพาร์ทการเล่าเรื่องราวออกเป็น 3 ตอนหลัก ๆ ที่ไม่ได้เชื่อมโยงกัน แต่ร้อยเรียงเอามาเป็นหนังเรื่องเดียวกัน ดังนั้นเราจึงจะทำการเจาะลึกลงรายละเอียดรีวิวไปแต่ละเรื่องสั้น ดังนี้…

เรื่องที่ 1 เก้าอี้มรณะ (Survive) เป็นเรื่องราวของ วาดิ หนุ่มชาวอินโดนีเซียที่ยอมจากลูกรักและภรรยามาเมืองไทยเพียงเพื่อหาเงินเลี้ยงชีพและส่งกลับบ้าน โดยนายจ้างของเขานั้นเป็นหนึ่งในแก๊งค์มาเฟียของธุรกิจผิดกฎหมาย วันหนึ่งเขาถูกแก๊งค์มาเฟียคู่แข่งจับตัวมาในสถานที่รกร้าง เขาถูกจับมัดไว้กับเก้าอี้ตัวหนึ่ง เขาจะรอดพ้นจากกลุ่มมาเฟียรวมไปถึงเหล่าวิญญาณโดยรอบนี้ได้อย่างไร

ภาพรวมของเรื่องสั้นเรื่องแรกที่ทำหน้าที่เปิดเรื่องของหนังเรื่องนี้ ก็ถือว่าทำออกมาได้ดีพอใช้ได้ การแสดของ “ริโอ ดิวันโต้” นักแสดงหนุ่มชาวอินโดฯ สื่อสารออกมาได้ดี เป็นแอคติ้งที่น้อยแต่มาก แม้ว่าด้วยความจำกัดในแอร์ไทม์ของหนังสั้นเรื่องนี้ค่อนข้างน้อย หลายองค์ประกอบหนังที่น่าจะลึกไปได้กว่านี้กลายเป็นจุดด้อยอย่างน่าเสียดาย กลายเป็นพาร์ทที่ยังขาดน้ำหนักในเนื้อหาไปหน่อย จุดเด่นจุดดีของหนังยังค่อนข้างแบนเรียบ และแทบจะหาจุดพีคของเรื่องไม่เจอ ถึงโดยรวมจะเป็นเรื่องสั้นที่โอเคก็ตามที

ถัดมากับเรื่องที่ 2 กําไลแห่งความรัก (Half Second) ว่าด้วยเรื่องราวของ ไรอัน ชาวสิงคโปร์ ผู้มาหลงรักกับสาวไทย และเขาได้มอบกําไลรักชิ้นหนึ่งให้กับแฟนสาว แต่กําไลนั้นได้นําพาให้เขาไปพบกับอุบัติเหตุและนําพาตนเองไปอยู่ในห้องขังของสถานีตํารวจแห่งหนึ่งและที่นี่เองทำให้เขาได้พบกับวิญญาณไร้ร่างอันชั่วร้าย

พาร์ทนี้ค่อนข้างใส่ความเป็นไทยเข้ามาแบบไม่มีเหตุและผลไปสักหน่อย กลายเป็นหนังสั้นที่แทบไม่มีอะไรน่าจดจำใด ๆ เลย จุดเชื่อมโยงระหว่างวัตถุกับเรื่องราวไม่ผนวกเข้ากันได้อย่างน่าเชื่อถือ เป็นการจับโยงผูกเรื่องเข้ากันที่ไม่ได้รู้สึกอินใด ๆ แม้แต่น้อย ถึงการแสดงของ “อรอยเชียส แปง” จะทำได้น่าพอใจ เป็นการบทบาทการแสดงชิ้นสุดท้ายที่น่าประทับใจอยู่ก่อนที่เขาจะเสียชีวิตลง แต่น่าเสียดายตัวหนังทำออกมาได้เบาโหวง ไม่มีแก่นสารและน้ำหนักที่ยึดเหนี่ยวผู้ชมได้เพียงพอ โดยเฉพาะคอหนังผีไทยที่มีประสบการณ์สาหัสกว่านี้มาเยอะ

และเรื่องที่ 3 มีดแห่งความแค้น (Happy Birthday) ซง หนุ่มชาวเกาหลีใต้ ที่เคยเดินทางมาเรียนที่เมืองไทย และถูกบูลลี่โดยเพื่อนคนไทย การโดนบูลลี่ในครั้งนั้น ถูกเปลี่ยนเป็นความแค้น หลังจากที่ ซง เดินทางกลับไปเกาหลี แล้ววันหนึ่งอยู่ๆเพื่อนคนไทยทั้ง 3 ก็ได้รับคําเชื้อเชิญจากซงให้มางานวันเกิดที่บ้าน โดยในงานวันเกิด ซงได้ร่วมทำอาหารมื้อนี้ให้ทั้งสามคนได้ลิ้มลองรสชาติ แต่มีดที่ทำอาหารนั้นกลับกลายเป็นอาวุธที่ใช้ชำระแค้น

ปิดท้ายด้วยความรู้สึกที่ยังชั่งใจอยู่เหมือนกันว่า ควรจะชอบ หรือ ควรจะเกลียด ในส่วนของหนังพาร์ทนี้นะ? อนึ่งด้วยองค์ประกอบของบทหนังมันช่างไม่มีชั้นเชิงใด ๆ มีความพยายามจะใส่พล็อตหักมุมและจิตวิทยาเข้ามา แต่ก็ยังไม่สามารถหล่อเลี้ยงเรื่องราวไปถึงจุดที่ควรจะเป็นได้ ทำให้หนังยังดูครึ่ง ๆ กลาง ๆ ไปสักหน่อย และส่วนผสมความสยองที่ใส่เข้ามาก็แทบจะไม่มีอะไรแปลกใหม่เลย พอคลำได้ รู้ทิศทางของเรื่องได้ไม่ยาก

แต่ทั้งนี้จุดเด่นของหนังพาร์ทนี้ก็ต้องยกให้ทีมนักแสดงหนุ่ม ทั้ง 4 คน รวมทั้งอีกหนึ่งสาวลึกลับด้วย โดยเฉพาะ “แพจินยอง” กับ “มีน พีรวิชญ์” ที่ถือว่าพวกเขาพ่นไฟ-ปล่อยของแบบไม่ยั้ง หนุ่มจินยองที่ใช้การแสดงแบบภาษากายออกมาได้อย่างน่าขนลุก ขุดศาสตร์หนังผีเกาหลี 101 มาใส่เอาไว้ในเรื่องนี้ได้อย่างน่าพอใจ ขณะที่หนุ่มมีนก็ปล่อยพลังเต็มที่กับบทบาทที่เขาไม่น่าจะเคยเล่นมาก่อน และก็ถือว่าทำออกมาได้ดี ถึงจะน่าเสียดายที่องค์ประกอบอื่น ๆ ของหนังไม่สามารถช่วยพยุงและยกระดับพาร์ทนี้เอาไว้ได้เท่าที่ควร จึงกลายเป็นแค่หนังหลอนจังหวะซ้ำ ๆ ที่คนดูก็น่าเคยเห็นมาจากเรื่องอื่นกันมาแล้ว

และเมื่อทั้ง 3 พาร์ทมาผนวกรวมกับเป็นเรื่องเดียวใน ร้านของเก่า The Antique Shop ก็กลายเป็นว่าในภาพรวมนั้น หนังกลับมีศาสตร์ความเป็นละครเวทีใส่เข้ามาแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว เหมือนหนังดูโชว์บนเวทีที่สลับฉากเคลื่อนที่ไปมา เล่าแต่ละพาร์ทจบไปต่ออีกพาร์ท โดยมีองค์ประกอบเรื่องตรงกลางมาเป็นส่วนเชื่อม และก็แอบเสียดายหน่อย ๆ อยู่เช่นกันว่า องค์ประกอบเชื่อมของหนังนั้น ทำออกมาได้ยังไม่น่าเชื่อถือนัก เหมือนมาทำหน้าที่เป็นพิธีกรดำเนินรายการเฉย ๆ ที่แทบไม่มีที่มาที่ไปใด ๆ ทั้งสิ้น

และนั่นก็พลอยทำให้บทบาทของดาราหนุ่มสิงคโปร์ อย่าง “ชูบิง” แทบจะไม่มีอะไรเลยด้วยซ้ำ อีกทั้งอาจจะเป็นเพราะว่าการแสดงของ “ลูกหว้า พิจิกา” ที่มาเป็นตัวแม่คอยเล่าเรื่องต่าง ๆ ในหนังเรื่องนี้ด้วยกระมัง ที่ทำให้หนังเรื่องติดความเป็น Theatre มามากกว่าความเป็น Cinema ด้วยจังหวะและอินเนอร์ในการถ่ายทอดบทของเธอ ที่ถือว่าทำออกมาได้ดีตามมาตรฐานเลย แต่เมื่อมาอยู่บนจอใหญ่มันกลายเป็นละครจัดฉากไปสักหน่อย

เอาเป็นว่าโดยภาพรวมนั้น ร้านของเก่า The Antique Shop ก็ถือว่าเป็นหนังสยองขวัญที่ไม่ดียอดเยี่ยมสมบูรณ์แบบ แต่ก็ไม่ได้ย่ำแย่อะไรแม้แต่นิดเดียว หนังเล่าเรื่องง่าย ๆ กับโจทย์ง่าย ๆ ที่มีความหลอนในระดับหนึ่ง แต่ไม่ได้หลอนสาหัสเทียบเท่ากับชั้นเชิงของหนังผีไทยทั่วไป งานสร้างของหนังถือว่าทำออกมาได้น่าพอใจ โดยเฉพาะโปรดักชั่นดีไซน์ มุมภาพ และองค์ประกอบฉากต่าง ๆ เห็นได้ถึงความละเอียดดี

ถึงแม้ว่าจะยังอยากแอบติเล็กน้อยตัวหนังอีกเล็กน้อย เกี่ยวกับการใส่โทนภาพออกมาค่อนข้างมืดมัวไปสักหน่อย มีหลาย ๆ ฉากในหนังทำออกมาได้มืด มืดจนแทบมองไม่เห็นรายละเอียดที่อยากจะสื่อออกมาในหนังเลย เป็นจุดบกพร่องประปรายที่ปรากฏให้เห็นอยู่ในเรื่องนี้ แต่ก็เป็นอีกเสียงที่ยืนยันว่า หนังผีไทย-สิงคโปร์เรื่องนี้ถือว่าทำออกมาได้น่าพอใจ และมีจุดเด่นเป็นการแสดงในทุก ๆ พาร์ทและทุกส่วนของเรื่องนี้

ข้อมูลเกี่ยวกับหนัง ร้านของเก่า The Antique Shop

• ประเภท: ดราม่า / สยองขวัญ
• ผู้กำกับ: ศุภกร เหรียญสุวรรณ
• นำแสดงโดย: ริโอ ดิวันโต้, อรอยเชียส แปง, แพจินยอง, พีรวิชญ์ อรรถชิตสถาพร
• ความยาว: 91 นาที
• กำหนดฉายในไทย: 2 มิถุนายน 2022 (ในโรงภาพยนตร์)

Movie.TrueID METRIC: ร้านของเก่า The Antique Shop

• ภาพรวม
  ⭐⭐⭐⭐⭐⭐✰✰✰✰ (6/10)
• การเล่าเรื่อง
  ⭐⭐⭐⭐⭐⭐✰✰✰✰ (6/10)
• การแสดง
  ⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐✰✰✰ (7/10)
• เทคนิคงานสร้าง
  ⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐✰✰✰ (7/10)
• บทภาพยนตร์
  ⭐⭐⭐⭐⭐✰✰✰✰✰ (5/10)

————————————-