“เมื่อไม่คาดหวัง ก็ไม่ผิดหวัง” คำพูดนี้ใช้บอกตัวเองได้เสมอครับ และผมก็มักจะเอามาเตือนตัวเองตลอดยามจะดูผลงานของพี่มาโนช (M. Night Shyamalan) ครับ
Old ว่าด้วยคนกลุ่มหนึ่งที่ไปเที่ยวยังชายหาดที่เงียบสงบไร้ผู้คน ตอนแรกพวกเขาก็หย่อนใจกันไปตามประสาครับ แต่พอเวลาผ่านไปก็เริ่มมีอะไรแปลกๆ เกิดมากขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดพวกเขาต้องหาคำตอบว่ามันเกิดอะไรขึ้น และร่วมมือกันหาทางออกจากชายหาดแห่งนี้
ระยะหลังเวลาดูหนังพี่มาโนชนี่อารมณ์เหมือนแวะไปเที่ยวบ้านเพื่อนครับ ไปฟังว่าเพื่อนจะเล่าเรื่องอะไรให้ฟังบ้าง สนุกมากสนุกน้อยก็ว่ากันไป และขณะเดียวกันเราก็รู้ทางของเพื่อนด้วยว่าเวลาจะเล่าเรื่องนี่จะต้องเป็นเรื่องแบบซ่่อนเงื่อนซ้อนปม มีปริศนาให้ฉงน และมีจุดหักมุมในช่วงท้าย
สำหรับผมหนังดูได้เรื่อยๆ ครับ โอเค ลีลาและการนำเสนอมันอาจไม่ได้เด็ดแบบ The Sixth Sense, Unbreakable, Signs หรือ Spilt แต่ก็ถือว่าไม่เลว พอมีอะไรให้เราตามเรื่องไปเรื่อยๆ มีจุดให้ตื่นเต้นบ้างเป็นพักๆ แล้วก็มีสาระผสมลงไปพอหอมปากหอมคอ เรียกว่าหนังยังมีความเป็นพี่มาโนชอยู่นั่นแหละครับ เพียงแต่ความจัดจ้านอร่อยลิ้นอาจไม่มากเท่าผลงานสร้างชื่อเมื่อวันวานเท่านั้นเอง
ถ้าจะให้ตรวจหาช่องโหว่ของหนังนี่ เชื่อว่าคงมีให้เจอเยอะอยู่ครับ แต่ผมก็มองข้ามแบบไม่คิดเยอะ พยายามโฟกัสไปที่การเล่าเรื่องของพี่เขามากกว่า อย่างน้อยการเล่าเรื่องแบบค่อยๆ สร้างบรรยากาศ ค่อยๆ บิ้วอารมณ์ของพี่เขาก็ยังพอได้ เพียงแต่ยังไม่ถึงขั้นพีคขั้นสุด
ไปๆ มาๆ ผมชอบส่วนของสาระที่พี่เขาใส่ลงมาครับ หลักๆ คือการเตือนให้เราตระหนักว่า เวลาในชีวิตของคนนั้นมันสั้นนัก เราไม่มีวันรู้หรอกครับว่าเราจะอยู่ไปถึงเมื่อไร หรือคนใกล้ตัวเราจะอยู่กับเราไปนานแค่ไหน ดังนั้นการถนอมเวลาทุกนาทีไว้ ใช้มันให้คุ้มค่าจึงเป็นอะไรที่เราควรระลึกถึงอยู่ตลอดครับ
หรือบางทีเราอาจทะเลาะเบาะแว้ง ขัดแย้งกับคนใกล้ตัว หากทำได้ก็ควรหาทางประนีประนอม หาทางปรับเข้าหากัน ยกเว้นถ้ามันไปกันไม่ไหวจริงๆ ก็ค่อยหาทางลง ต่างคนต่างไปเริ่มชีวิตใหม่ แล้วเริ่มใหม่ให้ดีกว่าเดิม หาทางปรับปรุงเปลี่ยนแก้จุดที่เป็นปัญหาเพื่อที่ชีวิตภายหน้าจะได้ไม่ซ้ำรอยเดิม
“จงใช้เวลาให้คุ้มค่า” คือสารสำคัญที่ได้จากหนังครับ ดูแล้วก็ย้อนมาเตือนตน ใช้สารสาระจากหนังมาเป็นสารตั้งต้นเพื่อสร้างความเปลี่ยนแปลงในชีวิต ใช้เป็นกุญแจไขชีวิต หรือใช้อัพเกรดชีวิตให้ดีขึ้น – แบบนี้ต่อให้เราไม่โอกับหนัง แต่ถ้ายังได้อะไรติดหัวกลับไป มันก็ยังดีน่ะนะครับ
ผมถามตัวเองหลังดูหนังจบว่าผมจะเอามาดูซ้ำหรือไม่ในวันข้างหน้า คำตอบที่สวนขึ้นมาอย่างรวดเร็วก็คือ “คงเอามาดูอีก”ประมาณว่าถ้าว่างๆ ก็คงเอาหนังพี่มาโนชมาดูแบบเรียงกัน ส่วนหนึ่งเพราระผมชอบหนังแนว The Twilight Zone แบบนี้อยู่แล้ว อีกส่วนก็เพราะรสมือพี่มาโนช สำหรับผมมันก็ยังโอเคน่ะ แล้วก็อย่างที่บอกครับว่า ผมชอบสาระที่พี่เขาสอดแทรกลงมาในหนังทุกเรื่องของเขาด้วย
ปฏิเสธไม่ได้ครับว่าสาระอาจไม่ได้แปลกใหม่อะไร เราอาจเจอมาแล้วจากหนังหลายเรื่อง จากหนังสือหลายเล่ม หรือจากคำคมหลายเพจ แต่มันก็ไม่เลวครับที่เราได้ยินมันซ้ำ เพราะบางจังหวะเวลาเราอาจลืมมันไป ก็คงดีหากมีอะไรๆ แวะมาเตือนสติเราถึงแง่คิดดีๆ ที่เราเคยรู้มาแล้ว แต่อาจลืมไปเพราะเวลานั้นเกิดมีอะไรมาบดบัง
ดูเรื่องนี้จบก็รอดูต่อเรื่องหน้าครับ ระยะหลังนี้พี่มาโนชแกก็ Play Safe พอดู นั่นคือทำหนังทุนไม่เยอะ ความเสี่ยงก็พลอยลดลงไป ส่วนใหญ่จะกำไรทั้งสิ้น อย่างเรื่องนี้ก็ลงไป $18 ล้าน ได้คืนมาราวๆ $90 ล้านจากทั่วโลก กำไรเหนาะๆ ครับ
สองดาวกว่าๆครับ
(6/10)