Category: รีวิวหนัง

Dreamgirls เป็นหนังเพลงที่ผมโปรดและเอามาเปิดบ่อยมากครับ โดยเฉลี่ยคงปีละ 2 หน ผมจะไม่บอกว่านี่คือสุดยอดหนังเพลงนะครับ แต่บอกได้วามันถูกใจผมในหลายๆ ส่วน ดาราดี ดนตรีเพราะ การเดินเรื่องน่าติดตาม เป็นส่วนผสมระหว่างหนังเพลง+หนังดราม่าที่ถูกจริตสำหรับผม ด้านเพลงนี่โดนจริงๆ ส่วนหนึ่งอาจเพราะผมชอบบทเพลงสไตล์ R&B และเป็นแฟนเพลงวง The Supremes กับ The Shirelles อยู่แล้วด้วย รสชาติของแต่ละเพลงเลยเข้าทาง ฟังเพลินทั้งเรื่อง ยิ่งเพลง And I Am Telling You I’m Not Going นั่นก็ถือเป็นฉากที่ทรงพลังมากมายฉากหนึ่งในบรรดาหนังเพลงก็ว่าได้ แง่ดราม่าผมก็ชอบครับ เดินเรื่องดี มีปมให้ตามตลอดและสอนให้เรามองเห็นความจริงของชีวิตคนที่มีทั้งด้านมืดและด้านสว่าง…

อีกหนึ่งหนังที่นำเอาความโหดร้ายของการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวยิวสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 มาถ่ายทอดแบบตรงไปตรงมา… ดูแล้วชวนให้สลดและหดหู่ใจอย่างยิ่งทีเดียวครับ หนังสร้างจากหนังสือของ วลาดิสลอว์ สปิลมันน์ (Wladyslaw Szpilman) นักเปียโนชาวยิวที่รอดชีวิตจากการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์มาได้ และหนังกำกับโดย Roman Polanski ที่ตัวเขาเองก็ผ่านเหตุการณ์ดังกล่าวมาเหมือนกันครับ เขาต้องสูญเสียเสียแม่จากการสังหารโหดที่ค่ายกักกันเอาช์วิทซ์ ตัวหนังเล่าตั้งแต่ช่วงเริ่มต้นที่พวกนาซีเข้ามายึดเมืองที่ครอบครัวสปิลมันน์อาศัยอยู่ แล้วก็เริ่มออกคำสั่งจำกัดอิสรภาพชาวยิวทีละน้อย จนในที่สุดก็ถึงขั้นจับชาวยิวมาฆ่าเหมือนผักปลา ซึ่งบอกตรงๆ เลยครับว่าดูหนังเรื่องนี้แล้วอดเครียดไม่ได้ เพราะเราจะได้เห็นความโหดร้ายสารพัดรูปแบบที่มนุษย์กระทำต่อมนุษย์ด้วยกันเอง คนมากมายต้องมาตายเพียงเพราะพวกเขาเป็นชาวยิว ทั้งโดนยิง โดนโยนจากตึก… สารภาพเลยครับว่าแค่ผมพิมพ์อยู่ตอนนี้ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสลดใจต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พูดได้เต็มปากว่าหนังทำออกมาได้ดีครับ หนังเล่าได้อย่างน่าติดตาม แม้ความยาวจะมากถึง 2 ชั่วโมงครึ่ง แต่ก็ไม่รู้สึกว่าหนังยืดหรืออะไรเลยครับ ส่วนหนึ่งก็เพราะภาพความโหดร้ายอย่างที่ผมได้บอกไป คือระหว่างดูนี่มันไม่ได้อยากเห็นเลยนะครับ ภาพคนต้องมาตายไปทีละคนๆ…

หนังวัยรุ่นแนวไซไฟที่ผมรู้สึกถูกชะตาตั้งแต่การดูครั้งแรกเมื่อหลายสิบปีก่อนครับ โดยผมนั้นดูภาค 2 (ภาค Bogus Journey) ก่อน แล้วค่อยมาดูภาคแรกทีหลัง และผลสรุปรวมก็คือผมรู้สึกสนุกกับการดูหนังชุดนี้ทุกรอบที่ดูครับ เอาเข้าจริงแล้วหนังสไตล์นี้มีออกมาเรื่อยๆ ในยุค 80 – 90 นะครับ ประเภทว่ามีวัยรุ่นเป็นตัวเอกแล้วก็ไปเจอกับเหตุการณ์ประหลาดๆ เจอในเชิงวิทยาศาสตร์บ้าง (เช่น สิ่งประดิษฐ์แปลกๆ, เจาะมิติทะลุเวลา, โผล่ไปเจอมิติแปลกๆ หรือจีะเอ๋กับมนุษย์ต่างดาว) หรือไม่ก็เจอเรื่องเหนือธรรมชาติ (เจอผี, ปีศาจ หรือไม่ก็สัตว์ประหลาด) ซึ่งโทนหนังที่ออกมาก็แล้วแต่คนสร้างน่ะครับว่าจะให้ไปทางไหน บางเรื่องก็ตลก บางเรื่องก็สยอง ซึ่งอย่างหนึ่งที่บอกได้ก็คือ ไม่ใช่ทุกเรื่องที่จะทำออกมาแล้วสนุกครับ…

ตอนดูภาคนี้เมื่อสิบกว่าปีก่อน ไม่เคยคิดเหมือนกันว่ามันจะมีตอนต่อโผล่ออกมาจนถึงตอนนี้ก็ภาค 6 เข้าไปแล้ว แต่จะว่าไปหนังแอ็กชันแนวสไนเปอร์ก็มีไม่เยอะครับ และเรื่องนี้ถือเป็นเรื่องแรกๆ ก็ว่าได้ที่จับเอาสไนเปอร์มาเป็นตัวนำโดยตรง ตัวเอกคือ โธมัส แบ็คเกตต์ (Tom Berenger) สไนเปอร์ระดับเทพ ซึ่งในหนังก็ว่าด้วยภารกิจซุ่มเสี่ยงตายของเขานั่นเอง ว่าแบบไม่อ้อมค้อม หนังอาจไม่ได้มันส์มโหระทึก แต่ก็ไม่เลว ข้อดีคือการได้เห็นลีลาซุ่มยิงที่ต้องอาศัยทั้งสมาธิ, สมอง, สติ และความใจเย็น ดังนั้นคอหนังบู๊เลือดสาดระเบิดระเบ้ออาจไม่สะใจ ในเรื่อง โธมัส ต้องร่วมงานกับริชาร์ด มิลเลอร์ (Billy Zane) มือใหม่สำหรับภาคสนามที่โธมัสต้องสอนมวยอยู่หลายหน ถือเป็นการจับคู่ที่ไม่เลวครับ…

Ghost Mansion— 8/10 —สนุก สยอง หลอนใช่เล่นผีหลายรูปแบบที่ดูได้แบบเพลิน ๆ Ghost Mansion คือหนังผีจากเกาหลีที่บอกเล่าเรื่องราวของชายคนหนึ่งที่มีอาชีพเป็นนักเขียนเว็บตูนแนวผี ๆ จนเจ้าตัวได้ยินเรื่องราวความเฮี้ยนของ ควังลิมแมนชั่น จึงได้เดินทางมาถึงที่เพื่อสอบถามถึงเรื่องราวความสยองที่เกิดขึ้นในที่แห่งนี้เพื่อจะได้นำมันไปเป็นไอเดียในการเขียนการ์ตูนของเขา และนั่นมันนำพาให้เขาต้องเผชิญเรื่องสยองเสียเอง วิธีการเล่าของหนังเรื่องนี้จะถูกบอกเล่าเหมือนเป็นเรื่องผีสั้น ๆ โดยแต่ละเรื่องจะมีความข้องเกี่ยวกันในช่วงเวลา ผู้คนและสถานที่ที่เกิดขึ้นในควังลิมแมนชั่น ซึ่งแต่ละเรื่องก็ต้องบอกเลยว่าสยองและหลอนใช่เล่น มีผีวิธีการเล่าแตกต่างกันหลายรูปแบบ บางเรื่องนี่เนื้อหา จังหวะเล่าดีมากจนอยากดูต่อ บางเรื่องก็เฉย ๆ แต่ภาพรวมก็เพลินและน่ากลัวอยู่นะ แอบน่าเสียดายที่ตัวหนังโดนตัดออกซะเยอะเหมือนกัน เพราะหลายซีน หลายตัวละครในตัวอย่างเราก็ไม่ได้เห็นเรื่องราวของคนเหล่านั้นเลย ไม่รู้เหตุผลเหมือนกันว่าทำไมถึงถูกตัดออกด้วย…

The King’s Man – กำเนิดโคตรพยัคฆ์คิงส์แมน— 5/10 —หนังป๊อปคอร์นเอาไว้ดูขั้นเวลาเท่านั้นโทนหนังจริงจังแต่ขาดเสน่ห์ความเป็น King’s Man หลังจากประสบความสำเร็จอย่างยอดเยี่ยมกับ Kingsman: The Secret Service (2014) กับหนังสายลับที่มีเทคโนโลยีไฮเทคพร้อมด้วยการถ่ายทำมุมกล้องเทคนิคต่าง ๆ ที่น่าตื่นตาตื่นใจเพลิดเพลินใจไม่ใช่เล่น รวมถึงทีมนักแสดง ที่ทุกอย่างนั้นล้วนเป็นหนังที่มีเสน่ห์ ก็ได้ก่อกำเนิดภาคสอง Kingsman: The Golden Circle ที่อาจจะดร็อปด้านเนื้อเรื่องและอื่น ๆ ลงไป แต่ยังคงมีกลิ่นอายและเสน่ห์ต่าง ๆ เอาไว้…

Dad’s Army คือซีรี่ส์ตลกยอดนิยมของอังกฤษเมื่อช่วงยุค 70 ครับ ทำออกมาถึง 9 ซีซั่น เนื้อหาเกิดในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ว่าด้วยทหารรุ่นเก๋าอายุคราวพ่อในเมืองเล็กๆ แห่งหนึ่งของอังกฤษที่พยายามปกป้องมาตุภูมิและรับมือกับการรุกรานของพวกเยอรมัน แต่แน่นอนล่ะครับว่าการปกป้องของพวกเขานั้นออกแนวฮาและน่ารักมากกว่าจะโหดหรือจริงจังแบบหนังสงครามทั่วๆ ไป ซึ่งลีลาขำแบบอังกฤษแบบนี่แหละที่ทำให้ซีรี่ส์มีคนชื่นชอบกันมากมาย และนี่คือการรีเมคครับ เอามาทำเป็นหนังใหญ่กำกับโดย Oliver Parker (Johnny English Reborn) เนื้อหาก็คงเค้าเดิมไว้ ตัวเอกก็คือเหล่าทหารรุ่นเดอะของเมืองวอลมิงตัน-ออน-ซี ที่ตั้งมั่นรับมือกับการรุกรานของจารชนนาซีที่จ้องจะส่งข่าวกรองไปให้เยอรมัน แล้วไหนจะต้องรับมือกับเสน่ห์ของนักข่าวสาวสวย โรส วินเธอร์ส (Catherine Zeta-Jones)…

หากอยากดูหนังว่าด้วยคนแกร่งที่ยืดหยัดต้านแรงพายุแห่งชีวิต Unbroken เรื่องนี้นับว่าน่าลองลิ้มไม่ใช่น้อย หนังสร้างจากนิยายที่มีเค้าโครงมาจากเรื่องจริงของ ลูอิส แซมเปอรินี นักวิ่งโอลิมปิกที่เข้าร่วมรบในสงครามโลกครั้งที่ 2 แล้วก็โดนจับเป็นเชลยในค่ายทหารญี่ปุ่น ต้องทนทุกข์ทรมานแสนสาหัส แต่ลูอิสก็ไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา ยังคงยืนหยัดรักษาเกียรติและชีวิตตนจนผ่านพ้นช่วงนั้นมาได้ ในฐานะหนังสักเรื่อง ตัวหนังอาจไม่ถึงกับสุดยอดตลอดกาล แต่ก็ถือได้ว่าไม่เลวเลยครับ ส่วนหนึ่งต้องขอชมทีมเขียนบทระ ดับท็อปอย่างพี่น้อง Joel กับ Ethan Coen (Fargo) อีกทั้ง Richard LaGravenese (Freedom Writers) และ William Nicholson (Gladiator)…

หนังสงครามร่วมรุ่นกับ Saving Private Ryan ที่ฉายปีเดียวกัน เข้าชิงออสการ์เคียงกันในหลายรายการ ซึ่งก็่ถือว่าหนังทั้งสองเรื่องล้วนมีดีกันคนละแบบครับ ผมนิยามว่าเรื่องนี้เป็นหนังสงครามภาพสวย ที่มีจุดเด่นมากๆ ในเรื่องภาพธรรมชาติที่งดงาม ไม่บ่อยครับที่เราจะได้เห็นหนังสงครามที่มีฉากทหารค่อยๆ ลัดเลาะไปในพงหญ้าหนาทึบ ซึ่งได้อารมณ์ไปอีกแบบ ดูแล้วก็รู้สึกสะเทือนสะท้อนใจไม่น้อยเหมือนกันครับ เพราะท่ามกลางภาพสวยงามของต้นไม้ใบหญ้าที่ลู่ไปตามลม เราก็จะได้เห็นภาพการฆ่าฟันอันโหดร้ายของสงคราม สาระหลักของหนัง ก็คือการประกาศให้เรารู้อีกครั้งครับ ว่าสงครามมันไม่ได้ให้อะไรเลยนอกจากความเจ็บปวดและสูญเสีย มีคนมากมายต้องตายและต้องฆ่ากัน อีกทั้งมันจะเป็นดั่งยาพิษที่จะไหลเวียนอยู่ในใจของทหารอีกหลายๆ นาย ที่ใช้คำว่า “อีกครั้ง” ก็เพราะมีหนัง, หนังสือ, สื่อ, ประวัติศาสตร์ ฯลฯ มากมายเหลือเกินที่บอกย้ำให้เรารู้ถึงประเด็นเหล่านี้…

จริงๆ หนังเรื่องนี้น่าจะเป็นอะไรที่เข้าทางผมมากเลยครับ เพราะเป็นหนังดราม่าที่จับเอาช่วงเวลาหนึ่งของคนมาบอกเล่า ซึ่งหนังสไตล์นี้ที่ผมชอบก็ยกให้ American Graffiti, Stand By Me และหนังตระกูล Before Sunrise ทั้งหลาย หนังสไตล์นี้มันก็กึ่งๆ เป็น Coming of Age น่ะครับ เป็นเรื่องที่ตัวละครผ่านได้เรียนรู้อะไรบางอย่าง และสิ่งที่เรียนรู้นั้นก็มีผลต่อชีวิตเขา (ทั้งด้านบวกและด้านลบ) เพียงแต่เรื่องนี้มันอาจไม่ใช่แนวนั้นแบบตรงๆ เท่านั้นเอง ตัวเอกคือบิลลี่ ลินน์ (Joe Alwyn) ทหารผ่านศึกอิรักวัย 19…