นี่อาจจะเป็นหนึ่งในตำนานผีปรำปราของฝั่งอเมริกา ที่เราอาจจะเคยได้ยินได้สัมผัสกับมาบ้าง เพราะที่มันดังได้ก็มาจากเจ้าพ่อนิยายสยอง “สตีเวน คิง” นำมาร้อยเรียงสร้างเป็นเรื่องราวให้ชวนหลอน กลายออกมาเป็น “The Boogeyman” ที่ฉบับนี้อิงมาจากงานเขียนสุดคลาสสิกโดยเฉพาะ ที่จะมาเบิกทางตำนานผีตู้เสื้อผ้าที่ฝรั่งกลัวหนักหนา แต่ความหลอนเฮี้ยน..จะทำได้ถึงขั้นนั้นหรือไม่?
นี่คือเรื่องราวของ ซาดี้ ฮาร์เปอร์ นักเรียนหญิงวัยมัธยมปลายและ ซอว์เยอร์ น้องสาวของเธอ ที่ยังคงทำใจไม่ได้กับการสูญเสียแม่อย่างกะทันหัน และไม่ได้รับการช่วยเหลือที่ดีพอจาก วิล พ่อของพวกเขา ที่มีอาชีพเป็นนักจิตวิทยาบำบัด เพราะตัวเขาเองก็ยังคงรับมือกับความเจ็บปวดของตัวเองอยู่ วันหนึ่งมีผู้ป่วยสุดเวทนาโผล่มาที่บ้านเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่แล้วผู้ป่วยคนนั้นก็ได้ทิ้งเรื่องราวเหนือธรรมชาติสุดสะพรึงที่ทำให้ครอบครัวของพวกเขาตกเป็นเหยื่อของเรื่องลี้ลับ
อาจจะบอกได้หนังเรื่องนี้ก็เป็นตามสูตรสำเร็จของจำพวกหนังผีสุดสยอง ที่ใช้บริการผู้กำกับดาวรุ่งมาชิมลางถ่ายทอดความหลอนแบบเดิม ๆ ที่เราอาจจะเคยเห็นกันมาบ้างแล้ว “ร็อบ ซาเวจ” ที่่ผ่านงานกำกับซีรีส์และหนังสยองทุนต่ำมาหลายเรื่อง เขารู้วิธีรับมือกับหนังเรื่องนี้ดี ด้วยการสร้างบรรยากาศชวนหลอนและสะพรึงกลัว อีกทั้งยังสามารถรักษาระดับงบประมาณของหนังเอาไว้ได้อย่างน่าพอใจทีมผู้บริหารเลยแหละ
ไม่รู้ว่าคนอื่นจะคิดเหมือนกันหรือไม่ แต่ตลอดระยะเวลาที่นั่งดู The Boogeyman เรื่องนี้ แอบรู้สึกและนึกถึงรสสัมผัสแบบที่เคยลิ้มลองมาแล้วในหนังดังแจ้งเกิดของผู้กำกับ เดวิด เอฟ. แซนด์เบิร์ก อย่าง “Lights Out” เมื่อไม่กี่ปีก่อน ที่มาในโทนคล้าย ๆ กัน และยังเป็นหนังผีทุนต่ำเหมือนกัน จังหวะและบรรยากาศชวนให้คิดถึงเรื่องนั้น แม้ว่าความน่ากลัวชวนหลอนะยังทำได้ไม่ถึงมาตรฐานแบบที่ผีไฟดับทำได้ก็ตาม
แต่อย่างน้อย ๆ The Boogeyman ก็ปรับบทและเล่าเรื่องได้ร่วมสมัยได้ดี ก็ไม่วายทิ้งกลิ่นความเป็นนิยายของ สตีเวน คิง ที่มักจะเป็นประเด็นความเจ็บปวดและดำดิ่งเกี่ยวกับปมปัญหาครอบครัวของวัยรุ่นเข้ามาพัวพัน ถึงจะเป็นพล็อตซ้ำ ๆ ง่าย ๆ ที่เดาทางได้ไม่ยาก ก็ต้องยอมรับว่าหนังสร้างบรรยากาศชวนหลอนได้ดีเหลือเกิน ทั้งที่ผู้ชมจะได้เห็นเจ้าอสุรแค่วับ ๆ แว่บ ๆ ไม่จุใจเท่าไหร่
การสร้างบรรยากาศของหนังเรื่องนี้ที่เน้นภาพแสงน้อย เพราะต้องใช้ลูกเล่นกับการจัดแสงและไฟตลอดทั้งเรื่อง จุดนี้เป็นสิ่งที่รู้สึกประทับใจด้วยและก็ทำให้หงุดหงิดตามกันไปพร้อม ๆ กัน เพราะท่ามกลางความมืดมัวที่หนังพยายามบิ้วท์อารมณ์อยู่นั้น ถึงจะเป็นจังหวะที่ใช้ได้ แต่บางซีนมันกลับมืดเกินจำเป็น มืดชนิดที่แทบจะมองไม่เห็นรายละเอียดต่าง ๆ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในบางครั้งด้วยซ้ำ
แน่นอนว่าหนังสไตล์นี้ มักจะใช้บริการนักแสดงหน้าใหม่และนักแสดงที่ยังไม่ได้มีชื่อเสียงเท่าไหร่ และถือว่าหนังเรื่องนี้แคสติ้งนักแสดงมาได้ค่อนข้างดี โดยเฉพาะ “โซฟี แททเชอร์” ที่มีเสน่ห์ในหนังเรื่องนี้มาก กล้องรักเธอ แม้ว่าจะเข้าฉากกับแสงน้อย ๆ แต่เอกลักษณ์และการแสดงของเธอก็รับหน้ากล้องได้เป็นอย่างดี ถึงจะยังต้องขัดเกลาประสบการณ์แอคติ้งไปอีกหน่อย เชื่อเลยว่าสาวน้อยคนนี้น่าจะมีอนาคตที่ไกลในฮอลลิวูดต่อไป
อีกคนที่ไม่พูดถึงไม่ได้คือ “วิเวียน ไลร่า แบลร์” นักแสดงเด็กคนนี้ก็รับบทหนักไม่น้อย ถึงประสบการณ์การแสดงของเธอจะยังไม่ได้มากอะไร แต่เข้ามาเป็นองค์ประกอบเสริมที่เผยแอคติ้งแบบธรรมชาติและไร้เดียงสาในจังหวะที่เหมาะเจาะ ทำให้คนดูเพลินไปกับการไล่ล่าและหนีผีไปกับนักแสดงที่รับบทเป็นสองพี่น้องคู่ได้เป็นอย่างดี
ดังนั้นในภาพรวมแล้ว The Boogeyman ก็จัดได้ว่าเป็นหนังสยองขวัญที่ค่อนข้างเพลย์เซฟกับตัวเองไปสักหน่อย ใช่อยู่…ที่หนังมีจังหวะและการเล่าเรื่องที่สนุกอยู่ การสร้างบรรยากาศความหลอนต่าง ๆ ถือว่ากลมกล่อมกำลังดี ไม่ถึงกับตุ้งแช่ให้เหนื่อยตลอดทั้งเรื่อง ประเด็นหลักและประเด็นรองก็ใช้ได้ เพียงแค่ยังค่อนข้างขาดความสดใหม่ไปในระดับหนึ่ง เพราะหนังแบบนี้เราเคยเห็นมากันบ้างแล้ว มันไม่มีอะไรแปลกใหม่ เป็นหนังสยองที่ดูได้เพลิน ๆ แบบผ่านแล้วก็ผ่านเลยไปเท่านั้นเอง
ข้อมูลเกี่ยวกับหนัง The Boogeyman เดอะ บูกี้แมน
- ประเภท: สยองขวัญ
- ผู้กำกับ: ร็อบ ซาเวจ
- นำแสดงโดย: โซฟี แททเชอร์, วิเวียน ไลร่า แบลร์, คริส เมสซินา
- ความยาว: 98 นาที
- กำหนดฉายในไทย: 1 มิถุนายน 2023 (ในโรงภาพยนตร์)
Movie.TrueID METRIC: The Boogeyman เดอะ บูกี้แมน
- ภาพรวม
⭐⭐⭐⭐⭐⭐✰✰✰✰ (6/10) - การเล่าเรื่อง
⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐✰✰✰ (7/10) - การแสดง
⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐✰✰✰ (7/10) - เทคนิคงานสร้าง
⭐⭐⭐⭐⭐⭐✰✰✰✰ (6/10) - บทภาพยนตร์
⭐⭐⭐⭐⭐⭐✰✰✰✰ (6/10)
————————————-