Category: รีวิวหนัง

สารภาพเลยครับว่าปีแรกไม่ถึงกับติดอะไรมาก แม้มันจะเป็นซีรี่ส์ที่ทำออกมาดีก็เถอะ แต่ความสนุกไม่ถึงกับเยอะ ส่วนหนึ่งก็เพราะผมคาดผิดไปน่ะครับ ผมมองว่ามันน่าจะออกมาประมาณ Arrow หรือ The Flash ที่มีกลิ่นอายความเป็นหนังจากคอมมิคซูเปอร์ฮีโร่ ครั้นพอได้ดูจริงก็รู้สึกว่ามันเน้นเรื่องของเจ้าพ่อและโลกใต้ดินมาก (ดูๆ ไปนึกว่า Boardwalk Empire) และยังมาเน้นโฟกัสที่เพนกวินมากจนนึกว่าซีรี่ส์ชุดนี้ชื่อ Penguin ซะอีก ซึ่งก็ไม่ปฏิเสธครับว่า Robin Lord Taylor เล่นได้เจ๋งแท้ในบทเพนกวิน แต่ความเพลินและลื่นไหลของเรื่องอาจยังไม่เยอะเท่าไร เพราะเรื่องมันออกจะหนักน่ะครับ ทั้งหมดทั้งปวงเลยทำให้พอดูจบปีแรกแล้ว ผมเลยเว้นไปนานเลยครับกว่าจะเอาปี 2 มาดูต่อ (อารมณ์เดียวกับ…

เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา บอกเลยแล้วกันครับว่าถ้าใครชอบปีแรก ต้องตามดูต่อปี 2 โดยพลัน ไม่ต้องรออ่านอะไรแล้ว ส่วนใครไม่เคยดูมาก่อนก็ขอให้ลองทำเช็คลิสต์กับตัวเองก่อนครับ ว่าท่านนั้นชอบหนังลึกลับ+สยอง+ไซไฟที่มาพร้อมอารมณ์ Retro หรือเปล่า? หากคำตอบของท่านคือ “ใช่” แล้วล่ะก็ ไม่ต้องรออะไรอีกเหมือนกันครับ ลองจัดปี 1 มาดู แล้วต่อปีสองได้เลย ผมเชื่อว่าท่านจะได้รับความสนุกสนาน และติดใจใน Stranger Things แบบที่ผมและแฟนซีรี่ส์ชุดนี้เป็นกัน (และอดใจรอดูปี 3 ไม่ไหวแล้วครับเนี่ย บอกตรงๆ เลย ^_^) แต่บอกก่อนครับว่าต้องเคลียร์เวลาดีๆ นะ จัดตารางเวลาให้เหมาะๆ…

Daylight (★★) หนังภัยพิบัติของพี่ Sylvester Stallone ครับ โดยรับบทเป็น คิท ลาทูร่า อดีตหัวหน้าหน่วยกู้ภัยที่ตอนนี้ผันตัวเองมาเป็นคนขับแท็กซี่แทน แต่แล้วเขาก็ต้องไปอยู่ในเหตุการณ์อุโมงค์ลอดแม่น้ำแห่งเมืองนิวยอร์คที่เกิดถล่มเนื่องจากมีการระเบิด ทีนี้ก็มีคนติดอยู่ในนั้นน่ะครับ และพวกเขาก็ตกอยู่ในอันตรายเพราะอุโมงค์มันจะถล่มได้ทุกเมื่อ อากาศก็จะหมดลง เลยต้องมีใครซักคนเดินทางไปช่วย… ก็แน่ละครับ ไม่ใช่ตัวประกอบที่ไหนหรอก คนไปช่วยต้องเป็นพี่คิทของเราอยู่แล้ว ซึ่งเขาก็ต้องแข่งกับเวลาลงไปใต้อุโมงค์ช่วยผู้รอดชีวิตออกมาให้มากที่สุด แล้วก็ต้องหาทางออกให้เร็วที่สุดด้วยหนังเข้าสูตรสำเร็จของแนวนี้เลยครับ ตัวเอกต้องมีอดีตเลวร้าย หรือไม่ก็โดนไล่ออกจากหน้าที่ แต่สุดท้ายแล้วเขาก็จะเป็นความหวังเดียวที่ยอมเสี่ยงภัยช่วยคนอื่น แล้วจากนั้นก็จะมีการผจญภัยเอาชีวิตรอด มีคนตาย มีผู้เสียสละ และในตอนจบ คนที่ดวงดีสุดๆ ก็จะรอด มันก็เป็นสูตรทั่วๆ…

Sully (★★★) สร้างจากเหตุการณ์จริงครับ Tom Hanks รับบท เชสลีย์ “ซัลลี” ซัลเลนเบอร์เกอร์ กัปตันเครื่องยูเอสแอร์เวย์เที่ยวบินที่ 1549 ที่ประสบอุบัติเหตุเจอฝูงห่านบินชนเครื่องยนต์ แล้วเครื่องก็ค่อยๆ ลดระดับลงจนใกล้โหม่งโลกทุกขณะแล้วซัลลี่ก็สร้างวีรกรรมนำเครื่องร่อนลงที่แม่น้ำฮัดสันครับ ส่งผลให้ผู้โดยสารทุกคนในเที่ยวบินนี้รอดชีวิตได้ทั้งหมด เหตุการณ์ที่ว่าเป็นที่พูดถึงไปทั่ว นักข่าวทุกช่องต่างให้ความสนใจซัลลี่และครอบครัวของขึ้นมาในทันทีแต่ทว่าภายในองค์กรของเขานั้นก็ได้ตั้งคณะกรรมการสอบสวนเรื่องที่เกิดขึ้น และท่าทีของคณะกรรมการในเบื้องต้นก็ดูจะไม่เห็นด้วยกับการตัดสินใจของซัลลีสักเท่าไรแล้วกัปตันซัลลี่ก็ต้องเผชิญกับความกดดันและสับสนครั้งใหญ่ในชีวิต เพราะพอโดนสอบโดนซักมากๆ เขาก็เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าสิ่งที่เขาทำลงไปมันถูกต้องจริงหรือเปล่า?จังหวะหนังไม่ได้เร่งเร้ามากสักเท่าไรครับ สไตล์หนังจะไม่เหมือน Captain Phillips ส่วนหนึ่งก็เพราะลีลาการกำกับของปู่ Clint Eastwood จะไม่ค่อยเน้นความหวือหวาหรือตื่นเต้น แต่จะเน้นเรื่องอารมณ์ เน้นบรรยากาศ แล้วก็เน้นที่ดราม่าเป็นหลักผลที่ได้ถือว่าน่าพอใจเลยครับ…

ผมดู Spider-Man ภาคนี้ไป 2 รอบครับ รอบแรกดูในฐานะหนังปิดเฟส 3 ของจักรวาล Marvel เป็นการดูต่อจาก Avengers: Endgame ส่วนรอบ 2 เป็นการเอามาดูต่อกันตั้งแต่ฉบับ Tobey ต่อด้วย Andrew ดูเพื่อเตรียมไปสนุกกับภาค No Way Home การดู 2 รอบให้ความรู้สึกที่ต่างกัน รอบแรกดูแล้วก็สนุกดี รู้สึกชอบ รู้สึกว่าเป็นหนังที่ต่อเรื่องราวจาก Endgame ได้ดี โดยเฉพาะประเด็นเกี่ยวกับโทนี่ สตาร์ก ครั้นพอดูรอบ 2 ก็ยังสนุกอยู่ แต่ขณะเดียวกันก็ได้ความรู้สึกอื่นๆ พ่วงเข้ามาด้วย อาจเพราะดูหลายฉบับต่อกันมันเลยเกิดการสังเกตน่ะครับ ว่าฉบับ Tobey เป็นยังไง ฉบับ Andrew เป็นยังไง และฉบับ Tom เป็นยังไง ซึ่งแต่ละฉบับก็มีจุดเด่นหรือสไตล์ในแบบของตัวเอง…

ผมนี่หาเรื่องใส่ตัวโดยแท้ครับ ดันเริ่มดูซีรี่ส์นี้ตอนสองทุ่มกว่าๆ กะว่าดู 2 ตอนก็พอ… แล้วเป็นไงล่ะ พอเครื่องติดเท่านั้นล่ะ ดูลากยาวจนครบ 8 ตอน นอนประมาณตีสามเห็นจะได้ ^_^ ซีรี่ส์ชุดนี้ผมนิยามว่า “ไม่ใหม่ แต่สด” ครับ ที่บอกว่าไม่ใหม่ก็เพราะสิ่งที่เราได้พบเจอในซีรี่ส์นี้มันไม่ใช่ของใหม่อะไร แต่มันคือสไตล์หนังสยองขวัญ-ไซไฟยุค 80 – 90 ที่คอหนังยุคนั้นแทบจะนึกออกเป็นช็อตๆ แล้วว่าฉากแบบนี้มาจากหนังเรื่องไหนหรือผู้กำกับคนใด อย่างพล็อตเรื่องนี้ก็ชวนให้นึกถึงนิยายของ Stephen King มาแต่ไกลครับ เรื่องประหลาดลึกลับที่เกิดในเมืองเล็กๆ ตอนแรกก็เหมือนจะไม่มีอะไร แต่พอเรื่องดำเนินไปเหตุการณ์มันก็ชักจะใหญ่ขึ้นทุกที…

ออกตัวก่อนเลยครับว่าผมชอบหนัง Lethal Weapon มาก เอามาดู 4 ภาคต่อกันบ่อยที่สุดในบรรดาหนังแอ็กชันทั้งหลาย ดูจนรู้สึกประหนึ่งว่าริกก์ส, เมอร์ทัฟ และสารพัดตัวละครในเรื่องเป็นเพื่อนที่คุ้นเคยกันไปแล้วน่ะครับ 555 ดังนั้นพอได้ข่าวว่าจะมีการรีเมคเป็นซีรี่ส์ ผมเองก็เกิดอาการเสียววาบขึ้นมา เพราะที่ผ่านมาซีรี่ส์รีเมคหรือรีบูทนั้นมีเพียงไม่กี่เรื่องที่จะเข้าเป้า และล่าสุดซีรี่ส์อย่าง Rush Hour หรือ MacGyver ก็ทำให้ความกลัวที่ว่าเพิ่มปริมาณหนักขึ้นไปอีก แต่ครั้นพอได้ดู ก็บอกได้เลยครับว่าผมชอบ Lethal Weapon ฉบับซีรี่ส์มากกว่าที่คิด จนผมยินดียกให้เป็น “หนึ่งในซีรี่ส์รีบูทที่ทำได้เข้าเป้า” ไปเรียบร้อย เพราะมันสนุก ดูเพลิน…

ยอมรับว่าตอนแรกผมดู Johnny English Strikes Again ด้วยความคาดหวังว่าหนังมันจะฮาน่ะนะครับ แต่พอดูๆ ไปห้วงอารมณ์มันเกิดเปลี่ยนเป็นว่า “แวะมาเยี่ยมเพื่อนเก่า” ซะยังงั้น ถ้าถามว่าหนังฮาไหม ตามความรู้สึกผมก็ตอบได้ว่ามันไม่ได้ฮาตรึมอะไรมากครับ คือหนังออกมาเป็นแนวเบาสมอง ดูได้แบบเรื่อยๆ มุกตลกก็กลางๆ ไม่ได้ฮาแตกอะไร บางมุกก็เป็นมุกเดิมๆ ที่หากใครเคยดู Mr. Bean หรือ Johnny English ภาคก่อนๆ มาก็น่าจะคุ้นเคยและเดาทางได้ อย่างพล็อตนี่ก็มาทางเดิมเลยครับ เกิดเรื่องใหญ่ระดับประเทศขึ้นจนส่งผลให้สายลับมือดีไม่สามารถออกปฏิบัติภารกิจได้ ทางการเลยต้องไปตามสายลับที่ปลดระวางไปแล้วอย่างจอห์นนี่ อิงลิช (Rowan Atkinson) ให้กลับมาสืบ พร้อมทั้งได้ลูกมือหน้าซื่ออย่างบัฟ (Ben Miller) ตามมาประกบคอยช่วยเหลือ แล้วระหว่างทางการสืบพี่จอห์นนี่ของเราก็ฝากความป่วนหายนะเอาไว้ตลอดทางครับ จนพูดได้ว่ากว่าภารกิจจะสำเร็จเนี่ย…

แดนนี่ มัลดูน (John Candy) ตำรวจหนุ่มใหญ่ที่อยู่กับแม่ที่ชื่อโรส (Maureen O’Hara) มานาน แน่นอนครับว่าเขาไม่มีแฟน เพราะวันๆ เอาแต่ห่วงแม่และแม่ของเขาเองก็เข้ากับใครไม่ได้ง่ายๆ ด้วย ชีวิตเขาเลยมีแต่แม่มาหลายสิบปีครับ แล้ววันหนึ่งเขาได้พบกับเทเรซ่า (Ally Sheedy) สาวแต่งหน้าศพที่เขาปิ๊งตั้งแต่แรกเจอ เขาเลยพยายามสานความสัมพันธ์ครับ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยเพราะแม่ของเขาก็ไม่เห็นด้วยอย่างแรง จุดเด่นของหนังยกให้การแสดงน่ารักๆ ของ Candy ที่ดูแล้วเชื่อแบบเต็มๆ ครับว่าเขาคือหนุ่มนิสัยดีที่อ่อนโยน สุภาพ และน่ารัก เขาถือเป็นพลังสำคัญที่ทำให้หนังน่าดูไปจนจบเลยล่ะ ในขณะที่บทแม่และเทเรซ่านั้น จริงๆ นักแสดงก็เล่นได้ดีครับ แต่ยอมรับแบบตรงๆ ว่าบางทีก็อดหงุดหงิดกับพฤติกรรมของพวกเธอไม่ได้…

Nobody เรื่องนี้ นิยามได้สั้นๆ ว่า “อย่างมันส์ขอรับ!” เปิดมาหนังก็แนะนำชายคนหนึ่งนามว่า ฮัทช์ แมนเซล (Bob Odenkirk) ที่ชีวิตแต่ละวันผ่านไปอย่างเรื่อยๆ ธรรมด๊าธรรมดา จนกระทั่งวันหนึ่งมีโจรบุกเข้าบ้าน แล้วนั่นล่ะครับคือจุดเริ่มที่ทำให้ฮัทช์ต้องกลับมาเป็นโคตรคนมือพระกาฬอีกครั้ง ไอเดียของหนังเรื่องนี้เกิดขึ้นจากประสบการณ์ในชีวิตจริงของ Odenkirk ประมาณว่าตัวเขาเองเคยเจอคนบุกรุกเข้าบ้านถึง 2 ครั้ง และมีอยู่ครั้งหนึ่งที่สร้างความบอบช้ำให้กับเขาและครอบครัวอย่างรุนแรง เขาเลยเอาเรื่องเหล่านี้มาคุยให้ใครๆ ฟัง คุยไปคุยมาก็เริ่มจะได้เป็นพล็อตและได้คาแรคเตอร์ของตัวเอก แล้วในที่สุดก็ได้ออกมาเป็นบทหนังโดยฝีมือของ Derek Kolstad (รายนี้คือคนเขียนบท John Wick ครับ) ตัวหนังจัดว่ามันส์ในระดับที่น่าพอใจครับ ช่วงต้นๆ ก็อาจจะเรื่อยๆ สักหน่อยในการปูพื้นให้เรารู้จักกับชีวิตของฮัทช์ ก็ใช้เวลาพักหนึ่งครับกว่าทื่พี่เขาจะได้ออกสเต็ปโชว์ลีลา และในตอนต้นๆ นี่ลีลาเขาก็จะยังไม่ถึงกับสุดยอดครับ ซึ่งผมว่ามันก็สมจริงดี…